نیلوفر نقاش

پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش خودحمایتی بر مهارت های ارتباطی نوجوانان مبتلا به سرطان با عارضه ریزش مو انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی تک آزمودنی همراه با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو هفته و یک ماهه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی نوجوانان 15-12 سال مبتلا به ریزش موی ناشی از شیمی درمانی/ رادیوتراپی شهر تهران در سال 1400 تشکیل دادند و گروه نمونه شامل 4 نوجوان مبتلا به ریزش موی ناشی از شیمی درمانی/ رادیوتراپی بود که با روش نمونه گیری در دسترس و با در نظر گرفتن ملاک های ورود، انتخاب شدند. برنامه مداخله آموزش خودحمایتی طی 5 جلسه اجرا شد و افراد نمونه در دو مرحله خط پایه A)) و مرحله آزمایشی B)) به پرسشنامه مهارت های ارتباطی (عطارها، 1386) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد و نتایج آزمون t نشان داد که آموزش خودحمایتی اثر ماندگاری بر ارتباط مؤثر و مؤلفه های آنها برای نوجوانان مبتلا به ریزش موی ناشی از شیمی درمانی/ رادیوتراپی دارد. از این رو می توان نتیجه گرفت که آموزش خودحمایتی به دلیل آموزش خودآگاهی، مهارت های ارتباطی و رهبری می تواند منجر به ارتقای ارتباط مؤثر نوجوانان مبتلا به ریزش موی ناشی از شیمی درمانی/ رادیوتراپی شود.