اورانوس قطبی نژاد بهرآسمانی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی رواندرمانگری مثبتنگر گروهی و رواننمایشگری بر نگرش معنوی در زنان مبتلا به درد مزمن صورت پذیرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی و جامعه آماری شامل کلیه زنان دارای درد مزمن مراجعه کننده به کلینیکِ پارس رویالِ شهر تهران بود که از میان آنها 45 مراجعه کننده با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری برگزیده شده و به سه گروه 15 نفری تقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس نگرش معنوی، پروتوکل روان درمانگری گروهی مثبت نگر و بسته درمانگری روان نمایشگری میشد، و از روش آماری تحلیل کوواریانس نیز برای تحلیل داده ها بهره گرفته شد. یافته های پژوهش نشانگر اثرگذاری بیشتر روان درمانگری مثبت نگر گروهی نسبت به روان نمایشگری بر نگرش معنوی زنان مبتلا به درد مزمن بود (p<0/01). بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، روان درمانگری مثبت نگر گروهی نسبت به روان نمایشگری مداخله تاثیرگذارتری برای تقویت نگرش معنوی زنان مبتلا به درد مزمن در راستای استفاده از راهکارهای سازگارانه برای مقابله با رنج درد مزمن و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی آنان می باشد.