فرزانه کارکیا

در این مقاله ابتدا مباحث توسعه پایدار و جایگاه آن در برابر سایر مکتب های توسعه تبیین می شود. سپس شاخصه های موجود در تبیین پایداری توسعه مورد نقد و بررسی قرار می گیرد. رویکرد مبنا در این پژوهش لزوم در نظر گرفتن مولفه های پویش فرهنگی و درونزایی صنایع بومی کشور به مثابه شاخص هایی است که در کنار توجه به محیط زیست به عنوان مولفه های توسعه پایدار جای طرح می یابد. نتیجه به دست آمده از این پژوهش محوریت پارادایم طراحی در اجرای الگوی توسعه پایدار است که در برابر پارادایم مهندسی و سایر الگوهای توسعه قابلیت تبیین می یابد. در نهایت راهکارهای برهم کنش دو سویه این دو رهیافت در جهت گسترش صنایع کشور به بحث گذاشته می شود.

در نوشتار زیر پس از مقایسه شباهت های فرآیند طراحی و فرهنگ تعاریف هر دو شاخه و روش های بررسی تعامل های میان آندو در طی تاریخ مرور می شود. در ادامه بحث. امکان های تبیین طراحی صنعتی در برنامه ریزی فرهنگی مورد بررسی قرار می گیرد. هدف از نوشتار فوق شناسایی جایگاه راهبردی طراحی صنعتی در عرصه فرهنگ مادی و راهکار توسعه فرهنگی است . در خاتمه به مروری بر موانع تبیین راهبردهای فرهنگی در ایران پرداخته می شود.