صیاد درگاه پور

ناهنجاری کف پای گود در نتیجه افزایش قوسهای طولی پا رخ می‌دهد که سبب تغییر شکل طبیعی پا می‌شود. در این عارضه بخش میانی پا بطور غیر طبیعی هنگام تحمل وزن روی زمین قرار نمی‌گیرد. با توجه به کاهش سطح تماس پا با زمین به‌هنگام تحمل وزن مثلا در وضعیت ایستادن یا راه رفتن، نیروی وزن بیشتر توسط نواحی پاشنه و قسمت قدامی پا تحمل می‌شود که می‌تواند سبب بروز درد و ضخیم شدگی پوست در این نواحی شود. تحقیق حاضر در صدد است که تاثیر یک دوره تمرینات اصلاحی را بر ناهنجاری کف پای گود ایدیوپاتیک دانش آموزان پسر 10 تا 12 ساله بسنجد، از آنجایی که تمرینات اصلاحی پژوهش شامل تمرینات کششی و تمرینات قدرتی می‌باشد و انجام این تمرینات نیز مستلزم تحرک و فعالیت بدنی است، بنابراین به نظر می‌رسد می‌توان از آن به عنوان یکی از روش‌ها برای اصلاح و بهبود وضعیت کف پای گود استفاده نمود، هدف کلی تحقیق حاضر تاثیر 12 هفته تمرینات اصلاحی بر ناهنجاری کف پای گود و واروس پاشنه می‌باشد.

هدف از انجام تحقیق حاضر، تأثیر یک دوره آب درمانی بر میزان قدرت عضلات پای بازیکنان فوتبال مبتلا به بی ثباتی مچ پا می باشد. آزمودنی های این تحقیق نیمه تجربی شامل 24 بازیکن فوتبال مبتلا به سندرم بی ثباتی مزمن مچ پا (با میانگین سن 2.71 ± 24.17؛ میانگین قد 8.34 ± 172.64 و میانگین وزن 3.39 ± 76.14) بوده که به طور تصادفی در دو گروه 12 نفره همسان تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته (سه جلسه 1 ساعته در هفته) به تمرینات آب درمانی پرداختند. 24 ساعت قبل از شروع پروتکل تمرینی و 24 ساعت پس از پایان آخرین جلسه، قدرت عضلات اینورتور و اورتور و نسبت قدرت عضلات اینورتور به اورتور مچ پای آزمودنی های دو گروه با استفاده از دینامومتر ایزوکینتیک بایودکس سیستم3 (شایرلی، نیویورک) ارزیابی شد. جهت تحلیل فرضیات تحقیق از آزمون های t وابسته و مستقل استفاده شد. تحلیل فرضیه اول نشان داد که یک دوره تمرینات آب درمانی بر قدرت عضلات اینورتور، قدرت عضلات اورتور و نسبت میزان قدرت عضلات اینورتور به اورتور مچ پای بازیکنان فوتبال مبتلا به بی ثباتی مچ پا تأثیر معنی داری دارد.