فروغ احمدی

مدیریت با تأکید بر حفاظت محیط زیست مفهوم جدیدی به نام فرهنگ سازمانی سبز را در ساختارهای سازمانی به خصوص بیمارستان ها که فعالیت های نزدیکی با محیط زیست دارند، ایجاد کرده است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش فرهنگ سازمانی سبز در بهره وری منابع انسانی با میانجی گری عملکرد سبز است. این پژوهش با روش پیمایشی و مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری در محیط نرم افزاری Smart PLS انجام یافته است. جامعه آماری پژوهش شامل پرستاران بیمارستان امام رضا (ع) می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 282 نفر برآورد و نمونه گیری به روش تصادفی ساده صورت گرفته و داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های محقق ساخته گرد آوری شده است. پایایی و روایی سازه های پژوهش با نرم افزار PLS و با استفاده از دو شاخص CR و AVE برآورد شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که تقریباً نیمی (48/0) از اثر کل فرهنگ سازمانی سبز بر بهره وری منابع انسانی از طریق غیرمستقیم توسط متغیر میانجی عملکرد سبز تبیین می شود. نتایج پژوهش حاکی از ضریب معناداری در رابطه میان فرهنگ سازمانی سبز و بهره وری منابع انسانی برابر با 984/2؛ در رابطه میان فرهنگ سازمانی سبز و عملکرد سبز، 590/7؛ در نقش عملکرد سبز در بهره وری منابع انسانی، 057/4 و در ارتباط با نقش میانجی عملکرد سبز در اثر فرهنگ سازمانی سبز بر بهره وری منابع انسانی با استفاده از آزمون سوبل برابر با 6/59 می باشد.

در میان نویسندگان مرگ اندیش صادق هدایت ، نویسنده معاصر ایران، و ادگار آلن پو ،شاعر و نویسنده ی آمریکایی، از جمله کسانی اند که توجه بسیاری به این مفهوم داشته اند و مرگ اندیشی مضمون عمده آثارشان است. اما آنچه محتوای این آثار را به هم مشابه می سازد؛ حالت دوگانگی و تضاد در مفهوم مرگ است که این امر می تواند برگرفته از شخصیت واقعی ای باشد که با آن زیسته اند؛ از این رو چنین نگرشی به آثارشان راه یافته و قهرمانان داستان های شان هم چون نویسندگان شان با احساس دوگانه هراس و اشتیاق به مرگ، دست و پنجه نرم می کنند. مقاله حاضر به بررسی تطبیقی و تحلیل مفهوم مرگ در آثار صادق هدایت و ادگار آلن پو پرداخته است.