وحید راثی

مقدمه: کیفیت زندگی از مفاهیم محوری توسعه پایدار می باشد. سرمایه اجتماعی از متغیرهای تأثیرگذار برنامه های توسعه ای و همچنین یکی از مهمترین تعیین کننده های اجتماعی سلامت می باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی در بین کارکنان شبکه بهداشت شهرستان ملایر انجام گرفته است. روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی بوده که در نیمه اول سال ۱۳۹۶ انجام پذیرفت. جامعه پژوهش، کارکنان شبکه بهداشت شهرستان ملایر بود. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه بندی شده، حجم نمونه ۱۸۶ نفر انتخاب شد. ابزارگردآوری داده ها، پرسش نامه استاندارد دارای ۳ بخش شامل اطلاعات جمعیت شناختی(پنج سوال)، کیفیت زندگی(۳۶ سوال) و سرمایه اجتماعی(۳۶ سوال) بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۰ و تحلیل واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل انجام شد. یافته ها: میانگین نمره کل سرمایه اجتماعی ۳۴/۱۳±۳/۱۱۹ و میانگین نمره کل کیفیت زندگی۷۱/۱۶±۴/۶۸ به دست آمد. بین ابعاد سلامت عمومی( ۲۲/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۳/۰=p)، سلامت روانی( ۲۴/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۱/۰=p)، عملکرد اجتماعی( ۲۵/۰=r و سطح معنی داری ۰۰/۰=p)، عملکرد جسمی( ۳۸/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۱/۰=p)، ایفای نقش متاثر از مشکلات جسمی( ۲۵/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۱/۰=p)، ایفای نقش متاثر از مشکلات روانی( ۲۰/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۷/۰=p) و سرزندگی و نشاط( ۲۳/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۱/۰=p) با سرمایه اجتماعی همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. بین درد جسمی به عنوان یکی از ابعاد کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی همبستگی مثبت ناچیز و غیر معنی داری مشاهده شد.( ۱۴/۰=r و سطح معنی داری ۰۶/۰=p) نتیجه گیری: سطح سرمایه اجتماعی می تواند در بهبود کیفیت زندگی تاثیرگذار باشد. به نظر می رسد با تقویت مشارکت های اجتماعی و فعالیت های گروهی، توسعه روابط اجتماعی، تقویت حس امنیت و اعتماد بین کارکنان، می توان به بهبود کیفیت زندگی افرادکمک کرد.