هانیه سلملیان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه دانش آموزان با تحلیل رفتگی تحصیلی و اضطراب اجتماعی آنان انجام گرفت. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان رامسر و شاغل به تحصیل در سال 98-1397 بود. تعداد جامعه شامل ۱۲۳۸ نفر بود که از این تعداد با توجه به جدول مورگان 288 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه یانگ و براون (1999)، پرسشنامه تحلیل رفتگی تحصیلی برسو و همکاران (2007) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی جرابک (1996) بود. در این پژوهش جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون همبستگی کانونی استفاده شد. نتایج نشان داد مجموعه متغیرهای طرحواره های ناسازگار اولیه با مجموعه مولفه های تحلیل رفتگی تحصیلی و اضطراب اجتماعی به طور معنی داری بر اساس همبستگی کانونی پیوند داشته اند. همچنین در رابطه متغیرهای پیش بین و ملاک، می توان گفت که «خودکنترلی ناکافی» و «استحقاق/بزرگ منشی» بهترین پیش بینی کننده های مجموعه ملاک یعنی تحلیل رفتگی تحصیلی و اضطراب اجتماعی هستند. بنابراین توجه به طرحواره های ناسازگار اولیه جهت کاهش تحلیل رفتگی تحصیلی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان مهم است.