سجاد منظمی

زمینه و هدف : درمرحله گرم کردن، استفاده از نوع و زمان های متفاوت کشش پیش از شروع فعالیت های ورزشی از اهمیت زیادی برخوردار است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر تعیین آثار حاد کشش ایستا، بالستیک و PNF بر عملکرد پرش عمودی، چابکی و دوی سرعت 50 متر در بازیکنان مرد جوان فوتبال بود. روش تحقیق : از تعداد 30 نفر از بازیکنان فوتبال مرد جوان که حداقل 2 سال سابقه تمرینی داشتند، 11 نفر به طور تصادفی انتخاب و در 6 حالت متفاوت شامل دو حالت کشش ایستا (s5×2 و s10×2)، دو حالت کشش بالستیک (s5×2 و s10×2)، کشش PNF (s15×s6×s10) و کنترل (بدون کشش) بودند، بررسی شدند. از آزمون پرش عمودی سارجنت، آزمون چابکی بالسوم و دوی سرعت 50 متر جهت اندازه گیری متغیرها استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس دو سویه با اندازه گیری تکراری جهت مقایسه تفاوت ها در حالت های متفاوت تحقیق مورد بهره برداری قرار گرفت و سطح معنی داری 05 /0>p منظور گردید. یافته ها: کشش های بالستیک (s5×2) و (s10×2) موجب افزایش معنی دار در عملکرد پرش عمودی (به ترتیب با 0/03=p و 0/03=p) و دوی سرعت (به ترتیب با 0/04=p و 0/04=p)؛ و کشش های ایستا (s5×2) و (s10×2) موجب کاهش معنی دار در عملکرد چابکی (به ترتیب با 0/02=p و 0/04=p)؛ و کشش PNF تنها موجب کاهش معنی دار در عملکرد پرش عمودی (0/02=p) گردیدند. نتیجه گیری : کشش بالستیک نسبت به دیگر روش های کشش، در زمان گرم کردن برتری دارد. از کشش های ایستا و PNF می توان در زمان های کوتاه استفاده کرد، اما زمان بیشتر از 20 ثانیه در این گونه کشش ها، موجب افت عملکرد پرش عمودی، چابکی و دوی سرعت در بازیکنان فوتبال مرد جوان می گردد.