سیده رقیه علوی املشی

مقدمه: نسخه نویسی الکترونیکی در بسیاری از کشورهای دنیا اجراشده و اولین استفاده از آن در مراقبت های سرپایی بوده است. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین دیدگاه کاربران در مورد نسخه نویسی الکترونیکی سرپائی در استان گیلان انجام شد. روش ها: این پژوهش در سال 1400 انجام شد. ابزار گردآوری داده پرسشنامه بود. روایی پرسشنامه توسط متخصصین بررسی شد. پایایی محورها (31 گویه و نه محور) بررسی و آلفای کرونباخ محاسبه گردید. پرسشنامه نهایی به صورت الکترونیکی از طریق وب سایت نظام پزشکی استان گیلان توزیع گردید. 268 پزشک و 137 داروساز وارد مطالعه شدند. تحلیل داده با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار SPSS نسخه 26 انجام شد. یافته ها: میانگین نمرات در محورهای مورد بررسی از دیدگاه کاربران از بیشترین به کمترین شامل استفاده (3/41)، تأثیرات اجتماعی (3/09)، قصد استفاده (3/05)، تلاش مورد انتظار (2/96)، عادت (2/93)، اعتماد (2/91)، عملکرد مورد انتظار (2/81)، شرایط تسهیلگر (2/62) و ارزش قیمت (2/55) بود. استفاده از این فناوری بین پزشکان و داروسازان استان گیلان در حد متوسط بود. نمره ارزش قیمت نشان می دهد هزینه اجرا و سود حاصل از استفاده از سیستم متوازن نیست. شرایط تسهیلگر با میانگین 2/62 نشان می دهد پشتیبانی فنی، سازمانی، مالی و آموزشی جهت اجرای نسخه نویسی الکترونیکی سرپایی کافی نبوده است. نتیجه گیری: سیستم نسخه نویسی سرپایی براساس دیدگاه پزشکان و داروسازان چندان مناسب نبوده است. ازاین رو، موانع موجود و شرایط ارتقا همکاری توسعه دهندگان نرم افزار برای بهبود سیستم و حمایت های حقوقی و قانونی دولت باید توجه شود تا راه حلی برای غلبه بر موانع پذیرش و ارتقاء سیستم نسخه نویسی ایجاد گردد.