لیلا شکاری

پژوهش حاضر به بررسی عوامل مؤثر بر بروز خشونت خانگی علیه زنان در شهر تبریز پرداخته است. هدف این پژوهش شناخت برخی عوامل عمده ی مربوط به وضعیت جمعیت شناختی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در ارتباط با خشونت شوهران علیه زنان است.جامعه ی آماری پژوهش حاضر، کلیه ی زنان متأهل ( در حین طلاق ) شهر تبریز می باشند که به شعب دادگاه خانواده ی شهر تبریز مراجعه می نمایند. حجم نمونه ی پژوهش حاضر، با استناد به حجم نمونه ی دو پژوهش مشابه 100 نفر انتخاب شد. روش نمونه گیری پژوهش حاضر، نمونه گیری در دسترس می باشد. ابزار اصلی تحقیق در این پژوهش پرسشنامه ی استانداردی که توسط محمد زنگنه ساخته شده بود استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها بر مبنای روش همبستگی انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد بین اختلاف سن زوجین،طول مدت ازدواج زوجین، وضعیت اشتغال زوجین،نوع شغل زوجین، میزان درآمد زوجین، مداخله ی خویشاوندان زوجین، مشاهده ی خشونت توسط زوجین در خانواده ی پدری، تجربه ی خشونت توسط زوجین در خانواده ی پدری و مصرف مواد مخدر و الکل شوهر با خشونت اعمال شده علیه زنان ارتباط معنی داری وجود دارد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سیستم های مغزی- رفتاری و الگوهای سرشت و منش با اضطراب حالت- صفت بود. نمونه ای شامل 307 دانشجو (153 دختر و 154 پسر) از دانشگاه ارومیه به پرسشنامه های سیستم های مغزی رفتاری (BAS-BIS)، پرسشنامه الگوهای سرشت و منش (TCI-125) و پرسشنامه اضطراب حالت- صفت (STAI) پاسخ دادند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که رابطه مستقیم اما منفی بین سیستم بازداری رفتاری و اضطراب حالت- صفت وجود دارد. رابطه بین سیستم فعال سازی رفتاری و اضطراب حالت – صفت منفی و مستقیم اما ضعیف است؛ یعنی با افزایش فعالیت سیستم های مغزی- رفتاری میزان اضطراب حالت – صفت کاهش می یابد. همچنین بین الگوهای سرشت و منش، ابعاد آسیب پرهیزی، خودراهبری و بعد همکاری با اضطراب حالت- صفت رابطه معنی دار وجود دارد. رابطه بین بعد آسیب پرهیزی و اضطراب حالت- صفت مثبت و مستقیم می باشد، یعنی با افزایش آسیب پرهیزی میزان اضطراب حالت- صفت نیز افزایش می یابد؛ اما رابطه بین ابعاد خود- راهبری و همکاری با اضطراب حالت- صفت منفی و معکوس می باشد. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، آسیب پرهیزی، خود- راهبری، سیستم بازداری رفتاری و همکاری 40 درصد از واریانس اضطراب حالت و 41 درصد از واریانس اضطراب صفت را پیش بینی کردند. این یافته نشان می دهد که عوامل زیستی شخصیت می تواند در تبیین زیربناهای عصب روان شناختی اضطراب به پژوهشگران راهگشای مفیدی باشد.