مهسا خانه کشی

این مطالعه بررسی اثر عوامل اقتصادی- اجتماعی بر وضعیت فعالیت اقتصادی زنان در مناطق روستایی استان های ایران با تاکید بر آموزش و منحنی سن-مشارکت مورد توجه قرار گرفت. از این رو، این پژوهش با استفاده از ریزداده های طرح هزینه و درآمد خانوار روستایی در چارچوب داده های شبه تابلویی انجام گرفت. نتایج حاصل از به کارگیری مدل لاجیت و روش حداکثر درستنمایی برای مطالعه عوامل موثر بر احتمال مشارکت زنان روستایی، با نمونه ای شامل ۲۸۲۶۵ زن روستایی، نشان دهنده رابطه ای به صورت U وارونه بین سن و احتمال مشارکت زنان بوده است؛ به عبارتی، احتمال ورود زنان جوان در گروه سنی 34-25 سال به بازار کار، بیش از سایر گروه های سنی بوده است. مطلقه، بیوه یا مجرد بودن زن، در مقایسه با متأهل بودن او، بر مشارکت زنان روستایی تاثیر مثبت دارد. بنابراین، با توجه به افزایش نرخ طلاق و نرخ تجرد در ایران، سیاست گذار اقتصادی باید به دنبال چاره اندیشی و ارائه راه کار مناسب در سال های پیش رو باشد. محصل بودن زنان و حضور فرزند زیر 6 سال در خانوار، بر احتمال مشارکت زنان در بازار کار اثر منفی دارد درحالی که اثر سطح آموزش بر مشارکت زنان U شکل است که نشان از دوگانگی بازار کار زنان در اقتصاد ایران دارد. در یک نگاه کلی، با در نظر گرفتن آیینه جمعیتی و فراوانی جمعیت زنان در سنین حدود 35-25 سال، تمایل بیشتر به مشارکت در گروه های سنی 34-25 و 44-35 سال و اشتغال بخش قابل توجهی از جمعیت زنان روستایی به تحصیل، در سال های پیش رو، افزایش مشارکت زنان روستایی در بازار کار، دور از ذهن نیست.