رضا اصغری ورزنه

یکی از کلیدیترین مفاهیم در رشته روابط بین الملل، که فهم آن کمک زیادی به فهم این رشته می کند، مفهوم آنارشی است. مفهوم آنارشی در نظریه های روابط بین الملل معنای یکسانی ندارد و  بر اساس مفروضات و ویژگیهای متفاوت هر نظریه برداشت متفاوتی از آن استنباط میشود. در اندیشه سیاسی روابط بین الملل سه سنت متفاوت وجود دارد که برجسته ترین شالود های نظریه پردازی در این رشته هستند که عبارتند از سنت واقع گرایی، سنت انقلابی گری و سنت خردگرایی. بر این اساس نگارندگان در این نوشتار تلاش دارند تا به این سؤال اصلی پاسخ دهند که سنتهای سه گانه روابط بین الملل چه برداشتی از مفهوم آنارشی دارند؟ در پاسخ به این سؤال سه فرضیه زیر مورد آزمون قرار می گیرد: 1)  برای سنت واقع گرایی آنارشی  اصلی نظم دهنده می باشد که نظم را در بی نظمی ایجاد می کند، یا به عبارتی نوعی نظم ارگانیک و یا نظم شکننده بر نظام بین الملل حاکم است؛2) سنت کانتی ضمن اینکه آنارشی در نظام بین الملل را می پذیرد آن را  توأم با همکاری میداند؛ 3) سنت گروسیوسی آن را نه تعارض آمیز و نه همکاری جویانه میداند، به نوعی دیدگاهی بینابین دو سنت قبل دارد و  معتقد است آنارشی به وسیله باورها و نگرشهای ما در بستری اجتماعی برساخته می شود و در قالب سود و زیان تفسیر میشود. نوشتار حاضر پژوهشی از نوع تحلیلی – تبیینی است که با فیش برداری کتابخانه ای جمع آوری گردیده است.