شبنم داوودی زاده

پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی و ساختار عاملی پرسش نامه ی رفتار پرخطر، تکانشی و خود مخرب و راه اندازه های عاطفی رفتار پرخطر انجام شد. در یک پژوهش تحلیلی- مقطعی 401 فرد بزرگ سال از جمعیت عمومی شهرهای کرمانشاه (201 نفر) و سنندج (200 نفر) انتخاب و با استفاده از «پرسش نامه ی رفتار پرخطر، تکانشی و خود مخرب (2017)» و «مقیاس رفتار تکانشی (2014)» مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها با به کارگیری آزمون های همبستگی و تحلیل عاملی تأییدی و استفاده از نرم افزارهای SPSS-26 و Mplus-8 مورد تحلیل قرار گرفت. آلفای کرونباخ و ضریب تنصیف سه بخش اصلی پرسش نامه (رفتار پرخطر، انگیزش عاطفی منفی و انگیزش عاطفی مثبت) به ترتیب 91/0 و 91/0، 93/0 و 91/0 و 93/0 و 92/0 به دست آمد. ساختار عاملی قسمت های رفتار پرخطر ( RMSEA=0.02, CFI=0.98, TFI=0.98 )، انگیزش عاطفی منفی ( RMSEA=0.05, CFI=0.93, TFI=0.93 ) و انگیزش عاطفی مثبت ( RMSEA=0.03, CFI=0.96, TFI=0.96 ) مورد تأیید قرار گفت. همبستگی های مثبت بین رفتارهای پرخطر و ابعاد تکانش گری از روایی ملاکی پرسش نامه حکایت داشت. نتایج از پایایی و روایی پرسش نامه رفتار پرخطر، تکانشی و خود مخرب حکایت داشت و با توجه به این که این ابزار دامنه ی گسترده ای از رفتارهای پرخطر را در زمانی نسبتاً کوتاه مورد سنجش قرار می دهد، می تواند ابزار مناسبی برای پژوهش و غربالگری باشد. شماره ی مقاله: 8