زهره قدرتی اصفهانی

در روان شناسی صمیمیت، آرامش و اعتماد را از ارکان عشق مصاحبتی به عنوان سالم ترین نوع عشق دانسته، و آن را به حس عمیق دوستی و لذت بردن از فعالیت های مشترک، داشتن منافع مشترک و به اشتراک گذاشتن زمان های شادی تعریف نموده اند. در قرآن کریم به عنوان راهنمای اساسی زندگی بشر، ویژگی هایی برای سلامت زندگی زناشویی مطرح شده است که با تعریف عشق مصاحبتی قابل قیاس است. پژوهش حاضر در نظر دارد از طریق بررسی آیات قرآن پیرامون زندگی زناشویی و تطبیق آن با یافته های روان شناسی در رابطه با عشق مصاحبتی، ویژگی های این نوع عشق و جایگاه آن در زندگی زناشویی را از منظر اسلام تبیین نماید. در این راستا نکات قرآنی به صورت تحلیل محتوای مفهومی آیات قرآن از دو پایان نامه بانام های «اصول مدیریت خانواده از منظر دانش مشاوره و اسلام» و «مهارت های ارتباطی در قرآن و روان شناسی» و برخی از تفاسیر به ویژه تفسیر المیزان گردآوری شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که عشق مصاحبتی به عنوان والاترین نوع رابطه ی همسران که منشأ رضایت زوجین است در قالب توصیه هایی در آموزه های اسلامی مطرح گردیده است.

هدف این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی آموزش سرمایه های روان شناختی و درمان فعال سازی رفتاری بر امید دانشجویان دختر خوابگاه های دانشگاه اصفهان در نیمسال دوم سال تحصیلی 1397 1398 بود. طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه گواه بود. برای اندازه گیری امید از پرسش نامه امید اشنایدر و همکاران (1991) استفاده شد. روش نمونه گیری داوطلبانه بود. ابتدا روی 45 نفر داوطلب شرکت در تحقیق پیش آزمون اجرا شد. سپس آن ها به طور تصادفی به سه گروه واگذار شدند و از سه گروه، به صورت تصادفی دو گروه به عنوان گروه آزمایشی 1 و 2 و گروه دیگر به منزله گروه گواه در نظر گرفته شد. آن گاه دو گروه آزمایشی به ترتیب تحت درمان فعال سازی رفتاری و آموزش سرمایه های روان شناختی قرارگرفتند، اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مداخله، برای هر سه گروه (جمعاً 38 نفر) پس آزمون اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان دهنده معنا دار بودن تفاوت نمره های پس آزمون امید مجموع گروه هاست (008 / 0=P). مقایسه زوجی نشان داد که هر دو نوع مداخله آموزش سرمایه های روان شناختی و درمان فعال سازی رفتاری موجب افزایش معنادار امید در مقایسه با گروه گواه شده است (به ترتیب 003 / 0=P و 019 / 0=P)، اما دو گروه آزمایشی از نظر نمره های امید با یکدیگر تفاوت معنا داری نداشتند. از یافته ها چنین نتیجه گرفته می شود که به رغم اینکه درمان فعال سازی رفتاری از روش های سنتی مبتنی بر درمان اختلالات روان شناختی و آموزش سرمایه های روان شناختی از مداخلات مبتنی بر روان شناسی مثبت است، هر دوی این مداخله ها بر متغیر امید تأثیر دارند و می توان از هر دوی آن ها برای افرایش امید استفاده کرد.