مهری بسناس

مهری بسناس

مطالب

فیلتر های جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱ تا ۲ مورد از کل ۲ مورد.
۱.

The History of Education in Old Tabriz City and its Philosophy in the Qajar Era (from the Maktabs to formation of the new schools)(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
تعداد بازدید : ۱۰۲ تعداد دانلود : ۸۴
Education in the Qajar era had been considered in Iran, especially in Tabriz. Most kind people tried to help scientific development and performed many educational and cultural efforts. The establishment of printing, translation skills, publishing the newspapers, and new schools were the first efforts that had been made in Tabriz. Education was in maktab forms until Nasereldin Shah and had many limitations, but there were more than 100 maktabs in Tabriz; most of the people were poor, the number of pupils was a few, and the lessons were religious. The classes in maktabs were held in houses and mosques. Every maktab had characteristics. The methods of teaching were not equal. The teachers in maktabs had some notable qualifications. The maktabs in that period had many problems. The curriculum in maktabs involved Quranic instructions, Arabic grammar and some religious passages. In that period, some new schools were established by Iranian Muslims, such as Roshdieh, Mozafari, Loghmanieh, Mellieh, Kamal and Sanaye Mostazrafe.
۲.

نقش شاعران شیعه عصر صفوی در انتقال فرهنگ و تمدن ایرانی در شبه قاره هند (قرون 9 و 10 ه / 16 و 17 م)(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:

کلید واژه ها: گورکانیان هند صفویه ارتباطات فرهنگی ادبیات فارسی شاعران شیعه

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۵ تعداد دانلود : ۴
هدف: تأثیر زبان فارسی در دیگر فرهنگها، از جمله مسائل مهم در حوزه مطالعات تمدنی و تأثیر علوم و معارف اسلامی ایرانی است. هدف نوشتار حاضر نیز بررسی نقش شاعران شیعه عصر صفوی در ترویج مذهب تشیع و زبان و ادبیات فارسی در شبه قاره هند در قرنهای 9 و10 هجری بود. روش: این مقاله با روش اسنادی- تاریخی به بررسی موضوع پرداخت. یافته ها: حضور شاعران فارسی زبان شیعه در شبه قاره هند، موجب شد زبان فارسی، زبان رسمی هند در این دوره شود؛ مذهب تشیّع گسترده تر شد و حتی پادشاهان و درباریان هندی به فارسی شعر سرودند. نتیجه گیری: پادشاهان هند برای آداب و رسوم ایرانیان و زبان فارسی اهمیت ویژه ای قائل بودند. از این رو شاعران شیعه، هم برای محکم کردن پایه و اساس شیعه و هم برای گسترش زبان فارسی و تمدن ایرانی به هند مهاجرت کردند؛ به طوری که طالب آملی، معروف ترین شاعر در عصر جهانگیر و صائب تبریزی، ملک الشعرای دربار شاه جهان شد و جهانگیر و همسرش به فارسی شعر سرودند.

کلیدواژه‌های مرتبط

پدیدآورندگان همکار

تبلیغات

پالایش نتایج جستجو

تعداد نتایج در یک صفحه:

درجه علمی

مجله

سال

حوزه تخصصی

زبان