یوسف فربودی

بدون تردید، فرایند تصمیم گیری بستگی به وجود اطلاعات لازم و کافی دارد.هر چه این اطلاعات کامل تر، جدیدتر و به روز تر باشد، امکان تصمیم گیری درست و بجا بیشتر خواهد بود.پس منکر نقش حساس و سرنوشت ساز تصمیم گیری در حیات آدمیان نمی توان شد.انسان های کامیاب در طول زندگی خود،کسانی بوده اند که با داشتن اطلاعات کافی درباره ابعاد گوناگون مسأله مورد نظر، از نیرو و مهارت تصمیم گیری درست و به موقع برخوردار بوده اند. در این میان، نقش تصمیم گیری مدیران را در عرصه سازمان ها نباید انکار کرد زیرا تصمیم گیری آنان خواه نا خواه با مسائل اقتصادی ،فنی، اداری، اجتماعی،سیاسی و فرهنگی در سطوح خرد و کلان، ارتباط تنکاتنگی دارد. از این رو، نقش آنان در فرایند تصمیم گیری، بی حساس تر و خطیرتر است. هدف این مقاله، آشنا کردن مدیران با انواع خطاهای تصمیم گیری است.

با ژرف نگری در تمام زوایای حیات فردی ، سازمانی ، اجتماعی و یا جهان هستی آشکارا می توان به مفهوم تعادل پی برد . مفهوم تعادل بسیار زیبا و دلنشین است. همه از یک فرد ، سازمان ، اجتماع و یا جهان متعادل واقعاً لذت می برند و آن را به عنوان الگو می ستایند . زیرا فرد یا سازمان و با اجتماعی به ذهن آدمی القا می کند.

آنچه گذشت : در شماره قبل به بررسی مبحث عقلایی کردن کار پرداختیم و ضمن ارائه تعریف عقلایی کردن کار و تاریخچه آن به بحث در ارتباط با عقلای کردن کار در کشورهای آلمان ، آمریکا ، انگلستان ، فرانسه و شوروی پرداخته و نقدی بر روش عقلای کردن کار و آسیب پذیریهای حاصل از ان ارائه شد. در این شماره به شناخت انواع تعقل از دیدگاه ماکس وبر می پردازیم.

یقیناً در عرصه حیات جانداران و جهان طبیعت ، تغییر لازمه تحول دائم ، رشد و تکامل است. بدون تردید به این واقعیت انکار ناپذیر از روی تدبر و ژرف نگری باید گردن نهاد و تسلیم آن شد. دولت هم اگر بخواهد همگام با نیازهای زمان پیش رود و در ارائه خدمات ارزنده و حیاتی خود به ملت به درجات بالای رشد ، توسعه و تکامل نایل آیدباید در برابر پذیرش تغییر و نوآوری ، سیاست خود را کاملاً روشن و معلوم سازد. یه دیگر سخن ، باید قبلاً دانست که آیا دولت در برابر تغییر سازمان های دولتی خود از جمله سازمان و مدیریت آموزشی و همچنین خط مشی های اساسی و کلان خود، روی خوش نشان می دهد و از آن با آغوش باز استقبال می کند و با دست رد بر سینه آنها می زند و همچنان حامی حفظ وضع موجود است. در غیر این صورت ، اقدام به طرح و برنامه ریزی در راستای تجدید سازمانی و مدیریت آموزشی نمودن و یا دست به تغییر و ترکیب سازمان های مشابه یا موازی هم زدن و یا در ادغام آنا کوشیدن ، عملی بیهوده و عبث خواهد بود. در واقع، صرف نیروهای انسانی دراین راه و بسیج اندیشه ها درحکم خود مشغول سازی و یا به تعبیر دیگر ، آهن سدر کوفتن است. زیرا بر اساس نظریه نظام ها ، هر موج تغییری به دنبال خود امواج تغییرات بعدی و وابسته به آن را خواهد آورد. و الا اگر از سوی دولت درباره هرگونه تغییر و نوآوری ، جوانب کار کاملاً سنجیده و حساب شده نباشند ، ضربه شدیدی بر سیاست های کلان دولت وارد خواهد آمد که جبران آن مستلزم صرف هزینه های هنگفتی خواهد بود.