حسینعلی داور

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین رابطه خودکارآمدی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان زهک بود.روش تحقیق مورد استفاده از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان زهک در سال تحصیلی 1401-۱۴۰۰ می باشد. تعداد آنها برابر با 742 دانش آموز بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران تعداد188 نفر محاسبه شد و به روش ساده انتخاب شدند برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سیریک و خودکارآمدی شرر( ۱۹۸۸) استفاده شد. جهت تحلیل فرضیه های تحقیق از آزمون های کلوموگروف- اسمیرنف و ضریب همبستگی کندال و رگریسون چندمتغیری با استفاده از نسخهspss 26 استفاده شد.بررسی وضعیت فرضیات تحقیق از طریق آزمون ضریب همبستگی کندال نشان داد، بین خودکارآمدی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان زهک رابطه معناداری وجود دارد (01/0 < p). همچنین خودکارآمدی پیش بینی کننده سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی بودند(01/0<p ). می توان نتیجه گرفت خودکارآمدی دانش آموزان در سازگاری تحصیلی دانش آموزان رابطه داشته و به پیشرفت تحصیلی آنان منجر گردد.