محسن راسخی رشخوار

پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش تنظیم هیجان و تاب آوری در سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی دانش آموزان در دوران همه گیری کووید-19 انجام شد. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 1399-1400 بودند، که 400 دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل، پرسش نامه های تنظیم هیجان گراس و جان (2003)، تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)، سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1984) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998) بود. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی هم زمان انجام شد. تحلیل داده ها نشان داد که بین تنظیم هیجان با سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی رابطه مثبت معناداری وجود داشت و همچنین بین تاب آوری با کیفیت زندگی رابطه مثبت معناداری مشاهده شد؛ اما بین تاب آوری و سازگاری تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری مشاهده نشد. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، تنها تنظیم هیجان پیش بین معناداری برای سازگاری تحصیلی بود. همچنین تنظیم هیجان و تاب آوری هر دو پیش بین خوبی برای کیفیت زندگی دانش آموزان بودند. براساس یافته های به دست آمده می توان نتیجه گیری کرد که در دوران همه گیری کووید-19، مهارت تنظیم هیجان در دانش آموزان نقش معناداری در سازگاری تحصیلی دارد، همچنین تنظیم هیجان و تاب آوری بالا در این دوران در کیفیت زندگی دانش آموزان نقش معناداری دارند.