طاهره غنی پور اجرآباد

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل ساختاری صمیمیت زوجین بر اساس تمایزیافتگی خود با نقش میانجی تعهد زناشویی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1400 می باشد. حجم نمونه، با استفاده از روش کلاین و در نظر گرفتن احتمال ریزش نمونه، 400 نفر در نظر گرفته شد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات اصلی این پژوهش با استفاده از پرسشنامه صمیمیت زوجین ووندن بروک و برتمن (1995)، مقیاس تمایزیافتگی اسکورن و فریدلندر (1998)، مقیاس تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997) به دست آمد. در تجزیه وتحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (شاخص های میانگین، انحراف معیار، چولگی و کشیدگی) و آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزار AMOS استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بین تمایزیافتگی خود با صمیمت زناشویی با نقش میانجی تعهد زناشویی زنان متأهل مراجعهکننده به خانه های سلامت شهر تهران، رابطه وجود دارد.