حامد نبی زاده

مقدمه: یکی از مهم ترین عوارض استرس گرمایی در آتش نشانان، اشتباه در عملکرد به لحاظ ایمنی است که حوادث جبران ناپذیری را سبب می گردد. لذا این مطالعه با هدف ارزیابی تأثیر تجهیزات حفاظت فردی (PPE)[1] بر استرس گرمایی آتش نشانان در سال 1396 طراحی و انجام شد. روش : این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی است که روی 30 نفر از کارکنان عملیاتی آتش نشانی شهرستان لارستان استان فارس صورت گرفت و نمونه مطالعاتی به صورت سرشماری انتخاب شدند. این مطالعه در اتاقک استاندارد محیطی با تجهیزات آتش نشانی یکسان و ارزیابی تأثیر دما و متابولیسم حاصل از تجهیزات حفاظت فردی بر اندازه شاخص های میانگین و درصد پیش بینی شده نارضایتی (PPD)[2] انجام شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که وزن ناشی از تجهیزات حفاظت فردی می تواند به طور غیرمستقیم و با تأثیر بر ضربان قلب و متابولیسم منجر به تغییرات میانگین رأی پیش بینی شده و درصد پیش بینی شده نارضایتی گردد. ارزیابی تأثیر وزن تجهیزات حفاظت فردی و ضریب مقاومت لباس یا ضریب کلو (Clo) بر شاخص های رأی پیش بینی شده و درصد پیش بینی شده نارضایتی نشان داد که ضریب مقاومت لباس آتش نشانی دارای تأثیر بیشتری بر این شاخص ها می باشد. (001>p) نتیجه گیری: یافته های مطالعه بیانگر این بود که استفاده از تجهیزات حفاظت فردی و همچنین ضریب مقاومت لباس آتش نشانی بر شاخص های رأی پیش بینی شده و درصد پیش بینی شده نارضایتی تأثیرگذار بوده، بنابراین برای جلوگیری از بروز تنش گرمایی در آتش نشانان می توان از جلیقه های خنک کننده استفاده کرد تا ضمن کاهش تنش حرارتی حاصل از دما، متابولیسم و وزن تجهیزات حفاظت فردی منجر به خنک شدن دمای درونی بدن تا حد قابل قبول رأی پیش بینی شده و درصد پیش بینی شده نارضایتی گردد. [1] personal protective equipment [2] predicted percentage of dissatisfied

در سالهای اخیر با گسترش فعالیتها و ارتباطات جهانی در فضای مجازی و توسعه شبکه ها و پلتفرم های مبتنی بر فضای سایبری و ابری، شاهد افزایش تعداد و تنوع جرایم اینترنتی و سایبری نیز هستیم. بدیهی است که برای کنترل جرایم در بستر جدیدی مثل اینترنت و فضای سایبر نیزمند تدوین قوانین و هنجارهای دارای ضمانت اجرایی بالا برای پیشگیری، کنترل و برخورد با جرایم سایبری هستیم. در این مقاله به صورت مروری نگاهی داریم به فعالیتهای انجام شده در زمینه تصویب قوانین جرایم سایبری در سطح داخلی و بین المللی . لازم به ذکر است که سابقه تصویب قوانین سایبری در جهان به 1978 در آمریکا و آخرین قانون تصویب شده در این زمینه نیز به توافقنامه تصویب شده در کنواسیون جرایم سایبری در سال2009 برمی گردد. ایران نیز بعد از بررسی هایی در دوره های زمانی معتلف سرانجام در سال 1388 قانون جرایم رایانه ای را تصویب کرد. با همه این تلاش ها به نظر می رسد با پیشرفت روزافزون تکنولوژی و افزایش تنوع و گستردگی کاربرد از فضای سایبری قوانین مربوط به این حوزه بر عکس جرایم سنتی نیازمند بازبینی همیشگی و مداوم است.