عباس احدپور ثمرین

مقدمه: جمعیت ه لال احمر به عنوان مهم ترین ارگان امدادرسان در کشور، می تواند با ارزیابی و بهبود پایگاه های امداد و نجات خود نقش بسزایی در امدادرسانی و کاهش تلفات جانی ایفا نماید. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش امدادگران با فناوری های نوین در کاهش تلفات انسانی در حوادث طبیعی در شهر تهران از دیدگاه مدیران سازمان امداد و نجات است. روش: جامعه آماری این تحقیق تمامی مدیران سازمان امداد و نجات در سال 1390 در شهر تهران است که بر اساس آمار موجود 110 نفر می باشند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته با درجه بندی طیف لیکرت استفاده شد که پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ معادل 85/0 محاسبه شد. از آزمون پیرسون نیز جهت آزمون فرضیه ها استفاده گردید. یافته ها: ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری (Sig=0.001) و ضریب همبستگی (867/0) بین تجهیز امدادگران با تکنولوژی های نوین و کاهش زمان امدادرسانی نشان می دهد که بین این دو عامل رابطه وجود دارد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری (Sig=0.001) و ضریب همبستگی (910/0) بین آموزش امدادگران در استفاده از تجهیزات نوین و کاهش تلفات انسانی نشان می دهد که بین این دو عامل رابطه وجود دارد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری (Sig=0.001) و ضریب همبستگی(856/0) بین بین بکارگیری تکنولوژی نوین در بلایای طبیعی و کاهش تلفات انسانی نشان می دهد که بین این دو عامل رابطه وجود دارد. نتیجه گیری: از دیدگاه مدیران سازمان بکارگیری تکنولوژی نوین در بلایای طبیعی موجب کاهش تلفات انسانی و زمان امدادرسانی می شود. از این رو جمعیت هلال احمر ایران باید بصورت عملی دوره هایی مؤثر را برای امدادگران طراحی نماید تا با تکنولوژی های نوین امداد و نجات آشنا شده و مهارت آن ها در حین سوانح افزایش یابد.

مقدمه و هدف: در پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات جزء پژوهش های آمیخته (کیفی- کمی) بود. جامعه آماری در بخش کیفی شامل خبرگان دانشگاهی و سازمانی شامل کارشناسان مطلع به امر آموزش و در بخش کمّی شامل تمامی امدادگران و نجاتگران هلال احمر شهر تهران  در سال 2020  بودروش شناسی پژوهش: در این حجم نمونه در بخش کیفی با اشباع نظری (20 نفر) و در بخش کمّی بر اساس فرمول کوکران 335 نفر برآورد شد. برای انتخاب نمونه در بخش کیفی از نمونه گیری هدفمند و در بخش کمّی از نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها، در بخش کیفی، مصاحبه و در بخش کمّی، پرسشنامه محقق ساخته بر مبنای مقیاس 5 گزینه ای بود. روایی پرسشنامه از نظر صوری و محتوایی از طریق 10 نفر از خبرگان شامل: اعضای مصاحبه شونده و خبرگان دانشگاهی، روایی ﻫﻤﮕﺮا از طریق محاسبه ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وارﯾﺎﻧﺲ اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه و روایی واﮔﺮا از طریق محاسبه جذر AVE به تایید رسید. پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 86/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آلفای کرونباخ، ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وارﯾﺎﻧﺲ اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه (AVE)، ماتریس جذر AVE، کولموگروف اسمیرنف، تحلیل عاملی تاییدی، همبستگی پیرسون و t تک نمونه ای استفاده شد.یافته ها: نتایج به دست آمده به شناسایی 25 مولفه و 81 شاخص منجر شد که 8 بعد اصلی که محیط آموزش (0.735)، یادگیرندگان (0.623)، اجرای برنامه آموزشی (0.615)، نیازسنجی شایستگی (0.563)، طراحی و برنامه ریزی آموزشی (0.504)، تهیه رویکرد انتخاب شایستگی (0.420)، ارزشیابی آموزشی (0.397) و بازنگری و بروزرسانی فرآیند و برنامه آموزشی (0.341) به ترتیب اولویت ابعاد آموزش مبتنی بر شایستگی می باشند.بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد الگوی ارائه شده از درجه تناسب مناسبی برخوردار بود. مزیت به کارگیری شایستگی برای طراحی برنامه آموزشی از یک سو تشخیص دقیق تر نیازهای آموزشی و افزایش کارآیی آموزش ها و از سوی دیگر، کاربردی بودن آموزش ها و پرهیز از انتقال دانش صرف است.