لیلا فرجی

موادی که حداقل یکی از ابعاد آن ها در مقیاس ۱ تا ۱۰۰ نانومتر باشد، مواد نانویی یا نانومواد خوانده می شوند. این مبحث در قالب موضوعات مربوط به نانوفناوری جای می گیرد. نانوفناوری، توانمندی تولید و ساخت مواد، ابزار و سیستم های جدید با در دست گرفتن کنترل در مقیاس نانومتری یا همان سطوح اتمی و مولکولی و استفاده از خواصی است که در این سطوح ظاهر می شوند. نانو فناوری دانشی به شدت میان رشته ای است و به رشته هایی چون مهندسی مواد، پزشکی ، داروسازی و طراحی دارو ، دامپزشکی، زیست شناسی، فیزیک کاربردی، ابزارهای نیم رسانا، شیمی ابرمولکول و حتی مهندسی مکانیک، مهندسی برق و مهندسی شیمی نیز مرتبط است. فناوری نانو یا همان نانوتکنولوژی این امکان را به قرار می دهد تا بتوان به راحتی اتم ها و مولکول های تشکیل دهنده مواد را دید و آن ها را به صورت خاص کنترل کرد. نانوتکنولوژی از یک رشته علمی خاص مشتق نمی شود. با وجودی که نانو تکنولوژی بیشترین وجه مشترک را با علم مواد دارد، خواص اتم و ملکول شالوده بسیاری از علوم است و در نتیجه دانشمندان حوزه های علمی به آن جذب می شوند. نهایتاً باید گفت نانوتکنولوژی در پی آن است تا از خواص عجیب اجسام در مقیاس بسیار کوچک استفاده کند به همین دلیل در این مقاله قصد داریم چیستی و ماهیت ساختاری نانو تکنولوژی و نانومواد را مورد بررسی و تحقیق قرار دهیم.