اِمانوئلا وُگیازاکی

این پژوهش به اهمیت و نقش موارد بسیاری بازتا بدهنده واقعی تهای اجتماعی و مناسبات فرهنگی و سیاسی است، م یکوشد فرآیند شک لگیری معنا به واسط ه بدن در یک اجر ای پست دراماتیک و نیز انتقال آن به تماشاگر با استفاده موضوع محوری در این » نمایش سایبورگ « از فن آوری پیشرفته را مورد مطالعه قرار دهد. بر این اساس پژوهش است. نمایشی که مشخصه اصلی آن استفاده از ف نآوری است و بدون به کارگیری آن اجرا پیش هرگز شکل نخواهد » بدن « نخواهد رفت. و نکته قابل توجه این است که چنین نمایش فناورانه ای بدون اندامگانی انسانی است که با بخ شهای مکانیکی گسترش یافته است و یا به » بدن سایبورگ « . گرفت عبارت دیگر با اجزایی غیرارگانیک -به منظور انتقال هر چه بهتر معنا در تجرب های هنری- همراه شده است. موضوع دیگری که تاش شده است در این پژوهش به آن پرداخته شود، رابط ه میان اجراکننده و تماشاگر است. تعاملی پویا و غیرمعمول که در طول نمایش همواره در حال گسترش و دگرگونی است. تجرب ه حضور در رویدادی اجتماعی است، که نه فقط بازتا بدهنده واقعیت موجود ،» نمایش سایبورگ « است بلکه حکایت از واقعیتی دارد که در آینده رخ خواهد داد.