پوریا کریمی

هدف این پژوهش بررسی قابلیت توسعه مناطق مناسب ورزش های زمستانی در شهرستان سپیدان است. روش تحقیق به صورت تحلیلی- توصیفی و کاربردی است. در این مقاله از روش AHP برای تعیین مستعدترین مناطق توسعه ورزش های زمستانی استفاده شده است. برای این منظور از متغیرهای مهم تأثیرگذار شامل؛ عناصر اقلیمی (بارندگی و دمای هوا)، ارتفاع، شیب و جهت شیب، راه های ارتباطی، تراکم راه های ارتباطی، فاصله از مناطق مسکونی و کاربری اراضی استفاده شد. همچنین از تصاویر ماهواره ای لندست 8 و سنجنده های TM و OLI برای بررسی تغییرات سطح پوشش برف استفاده گردید. استفاده از تصاویر ماهواره ای سطح پوشش برف در تلفیق با روش سلسله مراتبی برای تعیین مناطق مساعد توسعه ورزش های زمستانی نوآوری های پژوهش حاضر می باشد. نتایج حاصل از وزن دهی معیارهای مؤثر بر توسعه ورزش های زمستانی در شهرستان نشان داد بارش در مرتبه اول اهمیت قرار دارد. از نظر مکانی تقریباً تمام اوزان به دست آمده از 9 متغیر مؤثر بر توسعه گردشگری در مناطق شمالی و شمال غربی شهرستان دارای وزن بیش تری هستند و لذا این مناطق برای توسعه ورزش های زمستانی مناسب تر هستند. تلفیق 9 لایه اطلاعاتی با روش تحلیل سلسله مراتبی در محیط نرم افزاری ArcGIS و محاسبه وزن نهایی منتهی به استخراج 5 کلاس مختلف از نظر مناطق مستعد برای توسعه اکوتوریسم زمستانی شده است. نتایج نشان داد حدود 46/3 درصد مساحت شهرستان برای توسعه توریسم بسیار مناسب و مناسب است.

محصولات و سیستم های پیچیده (COPS) نقش مهمی در صنعت، اقتصاد و فناوری کشورها ایفا می کنند. از طرفی دشواری توسعه و ساخت این محصولات به دلیل پیچیدگی فراوان و نیازمندی به دانش عمیق و سطح بالا ، سازمان ها را با چالش هایی روبرو نموده است. سازمان ها برای موفقیت در ساخت این محصولات احتیاج به شناخت عمیق قابلیت های موردنیاز دارند. به همین منظور پژوهش فعلی صورت گرفت تا از طرفی قابلیت ها و توانمندسازهای موردنیاز برای ساخت و تولید محصولات پیچیده را شناسایی نماید و از طرف دیگر به تجزیه و تحلیل روابط علی معلولی میان توانمندسازها بپردازد. تعیین اهمیت این عوامل جهت برنامه ریزی دقیق سازمان نیز هدف دیگر این پژوهش بوده است. به این منظور با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه های نیمه ساختاریافته قابلیت های مذکور شناسایی و با توزیع پرسشنامه اعتبارسنجی شد. نهایتاً 10 قابلیت اصلی و 46 مولفه فرعی شناسایی و تائید شدند. در مرحله بعدی روابط فی مابین عوامل مذکور با استفاده از روش مدلسازی ساختاری تفسیری (ISM) تعیین و در چهار سطح افرازبندی شدند. به منظور تعیین اوزان و رتبه بندی عوامل نیز از ر تحلیل شبکه ای (ANP) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد قابلیت های شبکه سازی، مدیریت پروژه های کلان، یکپارچه سازی و تعاملات در سطوح کلان از مهم ترین عوامل موثر در ساخت محصولات پیچیده بوده و تاثیرات زیربنایی بر سایر عوامل دارند. در پایان پس از ارائه جمع بندی، پیشنهاداتی برای پژوهش های آتی بیان شد.