سید جاوید حسینی

جمع سپاری یکی از راهبردهای همکاری در نوآوری باز است که با بهره گیری از امکانات فناوری اطلاعات ( IT ) بستری را برای حضور فعال جمعیت های آنلاین در فعالیت های مختلف شرکت ها نظیر طراحی محصول فراهم کرده است. با این حال تعداد پروژه هایی که در این حوزه به نتایج قابل قبول نرسیده و کارایی لازم را نداشته اند نیز کم نبوده است. این پژوهش درصدد شناسایی و تعیین اولویت برای شاخص های موفقیت در جمع سپاریطراحی محصول و بهبود آن بوده است. این تحقیق از نوع تحقیقات آمیخته است که در قسمت کیفی، تحلیل مضمون و در قسمت کمی با روش توصیفی پیمایشی صورت گرفته است. جامعه تحقیق شامل تمام کارشناسان،نخبگان و متخصصان حوزه جمع سپاری بود، در همین راستا ابتدا با استفاده از ادبیات پیشین تعدادی عوامل استخراج شد سپس به کمک مصاحبه با ۱۰ نفر از کارشناسان،مدیران سازمان هایی که تجربه استفاده از جمع سپاری را در طراحی محصول داشته اند، در مجموع ۳۶ عامل حیاتی برای موفقیت جمع سپاری مورد شناسایی قرار گرفت که با روش دلفی غربالسازی شدند و  به کمک روش بهترین-بدترین ( BWM ) اولویت بندی شدند. از میان ابعاد چهارگانه جمع سپاری به ترتیب «مشارکت کنندگان»، «سیستم IT »، «مدیریت سازمان» و «کارمندان» و نیز در میان عوامل این ابعاد، «کیفیت عملکرد مشارکت کنندگان»، «کیفیت سیستم IT »، «فرآیند کنترل و نظارت» و «کارآیی کارمندان» به ترتیب دارای بیشترین اهمیت بودند.