الهام ترک تبریزی

هدف: یکی از مسائلی که امروزه پژوهش بر روی آن ضروری به نظر می رسد، مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان است. فضای بوروکراتیک و سلسله مراتبی بسیاری از سازمان ها باعث شده تا احساس تعهد و مسئولیت پذیری کارکنان در قبال سازمان و جامعه کمتر شود. پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه بین سلامت سازمانی و مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان با توجه به نقش تعدیل گر نوع استخدام (رسمی یا قراردادی) انجام شده است. طراحی/ روش شناسی/ رویکرد: این پژوهش با توجه به هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده ها جزء پژوهش های توصیفی- پیمایشی و به طور کامل مدلسازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری این تحقیق کارکنان واحد بازرگانی و واحد مهندسی شرکت خودروسازی سایپا آذین می باشند، که به صورت تصادفی انتخاب شده اند و با استفاده از روش نمونه گیری 183 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شده است. جهت گردآوری داده های پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد سلامت سازمانی بر اساس مدل هوی و همکاران و پرسشنامه مسئولیت پذیری اجتماعی بر اساس مدل کارول استفاده شده است. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از نرم افزار PLS استفاده شد. یافته های پژوهش:   نتایج نشان داد که سلامت سازمانی بر مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین نقش تعدیل گری متغیر نوع استخدام (رسمی یا قراردادی)  بر رابطه بین سلامت سازمانی و مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان مورد تایید قرار گرفت. محدودیت ها و پیامدها : اگر استخدام کارکنان به شکل رسمی باشد، تاثیر سلامت سازمانی بر مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان افزایش می یابد و اگر نوع استخدام قراردادی باشد، تاثیر سلامت سازمانی بر مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان کاهش خواهد یافت. پیامدهای عملی : به منظور بهبود مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان در سازمان ها اقداماتی در جهت افزایش سلامت سازمان انجام گیرد. ابتکار یا ارزش مقاله : بررسی رابطه بین سلامت سازمانی و مسئولیت اجتماعی و پرداختن به این موضوع که آیا بهبود سلامت سازمانی در سازمان منجر به افزایش مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان خواهد شد یا خیر.