هاشم تن زده

آموزش مجازی در مرکز تربیت مربی سال ها پیش از دوران کرونا آغاز شده بود. لکن تعداد فراگیران کلاس های مجازی بر خلاف تصور به نسبت تعداد حضوری ها نه تنها در خور توجه نبود بلکه نتیجه ی نهایی حاصل از اجرای کلاس های مجازی نیز بسیار کمتر از حد انتظار بود. کمبود تجربه های مانند شیوه ی متفاوت اداره ی کلاس، عدم توجه به قدرت بیان به شیوه ی برنامه رادیویی، در نظر نداشتن تفاوت های اساسی بین آموزش مجازی با آموزش حضوری، عدم درک متقابل فراگیر و مربی، حساسیت های بی مورد و مته به خشخاش گذاشتن ها، عدم صبوری و در انتظار زودبازده بودن کلاس و ... همگی باعث افت انتقال ( ارسال و دریافت مطالب) شده بود و در نهایت نارضایتی فراگیران و سرخوردگی مربیان مجازی را بدنبال داشت. در این اقدام پژوهی کاری که نگارنده اول انجام داده است مقایسه آماری سال های 97 -98 با سال های 99 -400 پس از اعمال یک سری تجربیات و بازخوردها بوده است که در عمل باعث افزایش تعداد فراگیران، نمره های بالای قبولی، رضایتمندی فراگیران از مربی و در نهایت به رضایتمندی در آموزش مجازی منجر شده است.