مهسا سیدی

از جمله عوامل گوناگونی که می تواند توسعه پایدار شهری را تحت تأثیر قرار دهد، گردشگری و پیامد های حاصل از آن می باشد، به طوری که بررسی جامع پیامدهای گسترش گردشگری در یک منطقه شهری، مستلزم بررسی آن در قالب توسعه پایدار شهری است. در این راستا، مقاله حاضر سعی در شناسایی و واکاوی موانع و محدودیت های توسعه پایدار گردشگری در شهر ساحلی تنکابن را دارد. روش پژوهش در تحقیق حاضر، توصیفی- تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه می باشد. تعداد نمونه ها با استفاده از فرمول کوکران 323 نفر از سرپرستان خانوار شهر تنکابن بدست آمده است که بصورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. به منظور سنجش موانع و محدودیت های توسعه پایدار گردشگری در شهر ساحلی تنکابن، با استفاده از مدل تحلیل عاملی، 38 متغیر در قالب چهار ُبعد توسعه پایدار (اقتصادی، اجتماعی، زیست-محیطی و کالبدی) مورد آزمون قرار گرفتند. در نهایت موانع و محدودیت ها به صورت جدا گانه در هفت عامل دسته بندی گردیده اند که نتایج نشان می دهند؛ موانع پایداری 75/74 درصد از واریانس کل را به خود اختصاص داده اند که ُبعد زیست محیطی با 12/16درصد از واریانس مقدار ویژه به عنوان مهم ترین مانع شناخته شده است. همچنین نتایج حاصل از چرخش عامل ها به روش واریماکس نشان می دهد که از 38 متغیر وارد شده در تحلیل عاملی اکتشافی، تنها 25 متغیر که دارای بار عاملی بالای چهار درصد بوده باقی مانده اند. واژگان کلیدی: توسعه پایدار شهری، گردشگری، شهر ساحلی تنکابن، تحلیل عاملی.