زینب السادات مطهری

بستر طبیعی سکونتگاه ها اعم از شهرها و روستاها از ویژگی های متنوعی برخوردارند، که با ایجاد امکانات و یا محدودیت هایی برای توسعه مشخص می شوند. از این رو، سنجش توان اکولوژیک جهت رشد و توسعه ی کالبدی شهر به معنای عینیت بخشیدن به قابلیت بالقوه سرزمین ضرورت پیدا می کند. هر چند محیط طبیعی و انسان ساخت محدودیت هایی را در رشد و توسعه جامعه انسانی بوجود آورده است، اما با توجه به نتیجه برهم کنش امکانات و محدودیت های توسعه ی موجود است که جهات توسعه کالبدی، جمعیتی و حوزه نفوذ سکونتگاه ها تعیین می گردد. تحلیل کمی و همدید ویژگی های محیطی می تواند یکی از روشهای تشخیص جهت توسعه ی کالبدی شهر و شناسایی پهنه های خطر و تهدید باشد، که بر ابعاد گوناگون حیات آتی شهر تاثیر بسزایی دارد. هدف از پژوهش حاضر سنجش توان اکولوژیک جهت رشد و توسعه ی کالبدی و محدوده پیرامونی شهر سبزوار است، که با استفاده از منطق تحلیل سلسله مراتبی معکوس در غالب دو مدل به شناسایی آسیب پذیری محیطی و قابلیت سنجی اراضی پرداخته شده است. در انتها با توجه به خروجی های دو مدل و مقایسه ی آنها که با استفاده از GIS بصورت فضایی نشان داده شده، موانع و فرصت های توسعه ی کالبدی پایدار در منطقه ی شهری سبزوار مشخص گردیده است. نتایج پژوهش حاکی از اینست که شرق محدوده ی شهر با توجه به سنجش آسیب پذیری و قابلیت سنجی اراضی بهینه ترین فرصت جهت توسعه ی کالبدی را شکل می دهد. همچنین در منطقه ی جنوب شهر هر چند به لحاظ آسیب پذیری محیطی وضعیت بهینه ای دارد اما، قابلیت زراعی آن باعث شده به عنوان فرصت توسعه مطرح نگردد.