سمیه زین افزا

امروزه، بحران انرژی و آلودگی های زیست محیطی، معماران و سیستم آموزش معماری را وارد چالشی جهت استفاده از انرژی های تجدیدپذیر نموده است . توجه به طراحی فرم ساختمان و استفاده از پتانسیل های اقلیمی، از اصول مهم طراحی اقلیمی می باشد که نیازمند آموزش در دروس طراحی معماری است. پژوهش پیش رو میزان استفاده از شاخصه سایه اندازی، کوران و مصالح، را به عنوان سه عامل تأثیرگذار طراحی اقلیمی در درس طرح دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد مورد مطالعه قرار داده است. روش تحقیق نیز از نوع کمّی و کیفی می باشد که داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی جمع آوری و توسط نرم افزار انرژی پلاس شبیه سازی و تحلیل شده است. این پژوهش در سه مرحله، ابتدا با انجام مطالعات کتابخانه ای و میدانی، متغیرهای تأثیرگذار را شناسایی و سپس طرح های اقلیمی ساختمان های اداری منتخب دانشجویان را مورد آنالیز نرم افزاری قرار داده است و در انتها به ارزیابی نوع آموزش طراحی معماری و میزان به کارگیری متغیرها در طراحی های دانشجویان پرداخته است. نتایج حاصل نشان می دهد که؛ در حوزه آموزش طراحی معماری، متغیرها به درستی در طرح های دانشجویان منعکس نشده و نیاز به تبیین مناسب تر کاربرد شاخصه های اقلیمی مخصوصا کوران و تهویه طبیعی در آموزش طراحی معماری می باشد.

امروزه نیاز به فضای سبز و پارک در شهر ها به وفور حس می شود زیرا روح انسان پس از فعالیت های روزانه نیازمند فضایی است که آرامش را برای او تداعی کند در شرایطی که فضای سبز روح شهر محسوب می شود میتوان با ساخت پارک هایی که آرامش را برای افراد به ارمغان می آورند به این نیاز های روحی پاسخ داد .با توجه به اهمیت وجود چنین فضایی، در این پژوهش سعی بر آن بوده تا به ارائه ی راهکارهایی جهت طراحی یک پارک شهری با شناسایی عناصر و پتانسیل های طبیعی و اقلیمی مناطق گرم و مرطوب پرداخته شود . و هدف، طراحی یک فضای شهری تحت عنوان پارک ساحلی برای گذراندن اوقات فراغت کاربران می باشد. در این تحقیق پس از بررسی مبانی نظری و بررسی نمونه های موردی، به آنالیز عوامل اقلیمی موثر بر آسایش کاربران پرداخته شده است.روش تحقیق این پژوهش کیفی، از حیث ماهیت توصیفی _تحلیلی و از لحاظ هدف کابردی می باشد و پس از مطالعات انجام شده، پیشنهادات طراحی منظر در این حوزه ی جغرافیایی شکل گرفته اند .از مهمترین نتایج این تحقیق ارائه ی راهکارهای ساده و کاربردی است که منجر به طراحی محیطی مطلوب می گردد. این نوع طراحی شامل ابعاد مختلفی همچون :کالبدی، اجتماعی، آسایش اقلیمی، احساس راحتی و ... متناسب با نیازهای روحی و جسمی افراد بوده و باعث دلپذیر تر شدن محیط و ترغیب آن ها برای تداوم حضورشان در چنین مکان هایی می گردد .