مهری نیشابوری امروی

افزایش آلودگی های حاصل از ساختمان ها توجه به روش های کاهش آن را حائز اهمیت نموده است. راهکارهای مختلفی در این زمینه با هدف کاهش آلودگی محیط ارائه شده است. برخی از این راهکارها شامل کاهش آلایندگی ساختمان، کاهش تولید و انتشار دی اکسید کربن، جداسازی کربن، افزایش طول عمر پشت بام، کاهش تولید زباله با استفاده از خاک پشت بام به عنوان یک لندفیل کوچک برای زباله هایی با حجم کم .در این مقاله با رویکرد کیفی به بررسی الزامات دو استاندارد مطرح ساختمان های سبز و تطابق آن با مقررات ملی ساختمان پرداخته می شود. استدلال منطقی و استفاده از یافته های دیگر محققان، دست آورد اصلی در حصول نتیجه به شمار می آید. به دلیل کمبود فضای خالی برای توسعه درختکاری در شهرها، بام سبز نقش موثرتری دارد. می توان در این ساختارها با کنترل آلاینده هایی مانند دی اکسید کربن و نیز زهکشی فاضلاب ها، از درس آموخته های استانداردهای بین المللی نیز بهره برد. براساس چارچوب های تدوین شده در دو استاندارد ساختمانی لیید و برییم و تجربه موفق کاربرد آنها در دیگر کشورها می توان بر لزوم استفاده و گسترش بام سبز در کشور و تعیین آن بعنوان راهکاری الزام آور در مقررات ملی ساختمان بهره گرفت.