بهنام فیاض

هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تفاوت های شخصیتی کارکنان معاونت نیروی انسانی نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران بر میزان رضایت شغلی آن ها و تحلیل تاثیر این تفاوت ها است. روش شناسی: روش پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و از لحاظ ابزار گردآوری اطلاعات، توصیفی پیمایشی است و برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را کارکنان معاونت نیروی انسانی نداجا تشکیل دادند که شامل 30 افسر، 46 درجه دار و 17 کارمند می باشد. با استفاده از فرمول کوکران تعداد اعضای نمونه 73 نفر تعیین شد و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، اعضای نمونه انتخاب و تعداد 73 پرسش نامه توزیع شد که از این میان،پاسخ 50 نفر در اختیار محقق قرار گرفت و برای تحلیل داده های پرسشنامه از نرم افزار spss  نسخه 23 بهره جویی شده است. یافته ها: یافته های پژوهش تاثیر معنی دار برخی متغیرهای پیشبین (میزان تمایل به عصبی شدن، اعتماد به نفس، میزان تمایل به با خود بودن، میزان سلطه جویی، اجتماعی بودن) را بر روی رضایت شغلی نشان داد. رابطه مستقیم بین پایین بودن تمایل به عصبی شدن و رضایت شغلی تایید شد. همچنین وجود ارتباط مستقیم بین متغیرهای پیشبین دیگر یعنی پایین بودن میزان با خود بودن، بالا بودن سلطه جویی، اعتماد بنفس و اجتماعی بودن با بالا بودن رضایت شغلی مورد تایید قرار گرفت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که همه متغیرهای پیشبین مورد بررسی به جز برون گرایی و درون گرایی بر رضایت شغلی تاثیرگذار هستند.