سمانه حسین پوریان چابک

هدف: محیط های آموزشی به عنوان مهم ترین فضاهای تأمین کننده نیروی کیفی جامعه، دارای نقش بسزایی در تعامل با انسان از دو منظر فیزیکی و روانی می باشند. لذا حداقل کاری که می توان در این شرایط برای تأمین بهداشت جسمی و روحی کودکان و نوجوانان انجام داد، ایجاد فضاهایی شادی بخش در مدرسه می باشد. می توان اذعان داشت رشد و تکامل همه جانبه ی یک دانش آموز با توجه به مدت زمان تحصیل وی، در ابعاد جسمانی، شناختی، عاطفی، اخلاقی و معنوی به واسطه ی نشاط و شادابی در مدرسه فراهم می آید. چنانچه یکی از این موارد دچار صدمه شود، یا مورد غفلت قرار گیرد، دانش آموز به توانایی ها و شایستگی های کامل دست نخواهد یافت. روش شناسی پژوهش: پژوهش حاضر ضمن مرور ادبیات موضوع و ضرورت شادابی سازی محیط مدارس، به روش کتابخانه ای و میدانی و تحلیل محتوا، به مطالعه در حوزه روانشناسی، شادابی و نیازهای جسمی- روانی دانش آموزان پرداخته است. یافته ها: عدم کارایی فضای آموزشی و عملکردهای مدیریتی نامناسب در ایجاد شادی و نشاط در دانش آموزان جهت یادگیری بهتر موجب شده که این پژوهش به طراحی فضای آموزشی با بهره گیری از راهکارهای اساسی در حوزه مدیریت و المان های طراحی سازگار در مدرسه بپردازد. اصالت/ ارزش افزوده علمی: این پژوهش درصدد است ضمن معرفی اجزای اصلی تشکیل دهنده ی فضای بازو بسته مدارس و با تجزیه وتحلیل نمونه های مدارس سنتی و مدرن ایران و کشورهای خارجی، به الگوهای مشترکی که موجب شادابی و نشاط دانش آموزان می گردد، نائل آید و به صورت معیارهای طراحی بیان نماید.