مهسا سادات بختیاری

بانک ها برای پیشگیری از زیان های ناشی از ریسک اعتباری به دلیل عدم بازپرداخت اقساط تسهیلات بانکی، به اعتبارسنجی مشتریان خود می پردازند. بانک های توسعه ای به دلیل اعطای تسهیلات با شرایط تسهیل شده در نرخ، وثیقه و بازه زمانی بلندمدت تسهیلات صرفاً بر اساس میزان سرمایه در گردش موردنیاز مشتریان، به آن ها تسهیلات اعطا می کنند. این موضوع باعث می شود تا برخی از مشتریان اقداماتی را در صورت های مالی و سایر داده های خود صورت دهند که بتوانند از تسهیلات بیشتر از نیاز خود برخوردار شوند. هدف پژوهش حاضر، بررسی آثار این نوع تقلب بر مدل های اعتبارسنجی و ایجاد یک مدل اعتبارسنجی پایدار و حساس به تقلب است. جامعه آماری این پژوهش شامل شرکت هایی است که به منظور اخذ تسهیلات به شعب بانک توسعه صادرات مراجعه کرده اند. متغیرهای این پژوهش شامل 55 متغیر مالی و غیرمالی است که بر اساس آن ها مدل اعتبارسنجی ایجادشده و به کارگرفته شده است. ابتدا شرکت هایی که احتمالاً در صورت های مالی دست کاری احتمالی در سرمایه در گردش داشتند، شناسایی و برچسب گذاری شدند و درنهایت با استفاده از ترکیبی از روش های داده کاوی و گزارش شاخص های ارزیابی عملکرد به بررسی آثار این نوع تقلب بر مدل های اعتبارسنجی پرداخته شد تا بتوان به مدل بهینه و پایدار یک بانک توسعه ای دست یافت.