بهرام غنی زاده

مدیران عامل خبره به مسائل مالی، نقش مهم و حیاتی را در اتخاذ تصمیم های مالی، سیاست گذاری حسابداری و بهبود کیفیت گزارشات ارسالی به بازار سرمایه بر عهده دارند. در این خصوص یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین اطلاعات مخابره شده به بازار سرمایه صورت های مالی حسابرسی شده و اظهارنظر حسابرس مستقل است. از این رو پژوهش حاضر درصدد بررسی تأثیر دانش مالی مدیران عامل بر کیفیت حسابرسی و نیز بررسی تأثیر توانایی مدیریت بر رابطه بین دانش مالی مدیر عامل و کیفیت حسابرسی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه آماری شامل 147 شرکت طی سال های 1390 الی 1398 بوده است که به روش حذف سیستماتیک انتخاب شده اند. جهت آزمون فرضیه های پژوهش از داده های ترکیبی و رگرسیون چند متغیره به روش حداقل مربعات تعمیم یافته استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که دانش مالی مدیران عامل تأثیر مثبت و معناداری بر کیفیت حسابرسی دارد. همچنین توانایی مدیران نیز دارای تأثیر مثبت و معنادار بر کیفیت حسابرسی می باشد. نتیجه دیگر پژوهش حاکی از این است که توانایی مدیریت تأثیر معنی داری بر رابطه بین دانش مالی مدیرعامل و کیفیت حسابرسی ندارد.

رشد اقتصادی مستمر یکی از مهم ترین شاخص های ثبات اقتصادی هر کشوری تلقی می شود. رشد بدهی دولت به نظام بانکی در ایران نگرانی هایی را در خصوص تأثیر آن بر رشد اقتصادی افزایش داده است. به دلیل اهمیت موضوع، این پژوهش تأثیر آستانه ای نسبت بدهی دولت به نظام بانکی بر رشد اقتصادی را در ایران طی دوره زمانی 1395- 1360 بررسی نموده است. اطلاعات این پژوهش از بانک اطلاعات اقتصادی بانک مرکزی استخراج گردیده است. به منظور تخمین مدل از الگوی رگرسیون انتقال ملایم (STR) و برای انجام محاسبات از نرم افزار Eviews10استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که میزان حدآستانه ای نسبت بدهی دولت به نظام بانکی از GNP برابر 45.4 درصد است.  همچنین نتایج تحقیق بیانگر اینست که زمانیکه نسبت بدهی دولت به نظام بانکی از GNP کوچکتر از حدآستانه است، بدهی های دولت به نظام بانکی تأثیر مثبت معناداری روی رشد اقتصادی دارد و زمانیکه نسبت بدهی دولت به نظام بانکی از GNP بزرگتر از حدآستانه باشد، بدهی دولت به نظام بانکی تاثیر منفی معناداری روی رشد اقتصادی دارد.

با توجه به بحران های مالی در قرن بیستم و بیست و یکم ، سرمایه گذاران با مشاهده از دست دادن سرمایه های خود اعتماد خود را به سود و کیفیت آن تا حد زیادی ازدست داده اند. به همین دلیل محاسبه کیفیت سود امری ضروری به نظر می رسد. باوجود معیارهای متعدد ارزیابی عملکرد، مدیران بنگاه ها و سرمایه گذاران در تصمیمات سرمایه گذاری خود ، از سود در سطح گسترده تری جهت تخصیص مطلوب منابع به سرمایه گذاری ها استفاده می نمایند. بنابراین علاوه بر کمیت سود باید به کیفیت آن نیز توجه نمود .دارایی های ثابت مشهود و سرمایه گذاری های بلندمدت از عناصر اصلی گزارشگری مالی بوده و نشان دهنده وضعیت مالی واحد اقتصادی است. آن ها نقش مهمی را در انجام فعالیت های عملیاتی و نهایتاً س ودآوری بنگاه های اقتصادی ایفاء کرده و بدون وجود آن ها فعالیت های عملیاتی امکان پذیر نمی باشد. در این پژوهش تأثیر کیفیت سود بر سرمایه گذاری در دارایی های ثابت و سرمایه گذاری های بلندمدت از طریق کیفیت اقلام تعهدی و با استفاده از مدل ها و مبانی نظری چن در سال 2005 مورد ارزیابی قرارگرفته است. جامعه آماری پژوهش را 415 و حجم نمونه انتخاب شده را 123 شرکت ، از میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و دوره موردمطالعه نیز سال های 1381 الی 1390 تشکیل داده است. در این فرآیند از آمار توصیفی و استنباطی، رگرسیون های چند متغیره ، ضریب همبستگی پیرسون ، آزمون های اف لیمر و هاسمن استفاده گردیده است . اطلاعات به وسیله پانل دیتاهای متوازن و به استفاده از نرم افزار اکسل 2010 گردآوری و به وسیله نرم افزار تحلیل آماری استاتا موردمحاسبه قرارگرفته است .نتایج پژوهش حاکی از آن است که کیفیت سود دارای همبستگی منفی با دارایی های ثابت، سرمایه گذاری های بلندمدت و کل دارایی های شرکت های مذکور بوده و با کاهش کیفیت سود ، سرمایه گذاری های فوق افزایش یافته است.