نیلوفر قنواتی

     پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین اشتیاق تحصیلی و قابلیت استخدام در بین دانشجویان دانشگاه شهرکرد انجام شد. این پژوهش مقطعی و از نوع توصیفی همبستگی بوده که 102 نفر از دانشجویان دانشگاه شهرکرد در سال تحصیلی 1400-1399 به شیوه ی تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران و قابلیت استخدام پول و همکاران پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام، آزمون T مستقل و تحلیل واریانس یک راهه انجام شد. نتایج نشان داد که رابطه اشتیاق تحصیلی و قابلیت استخدام در همه ابعاد (59/0=( r= مثبت و معنی دار است(01/0>p) واز بین مولفه های اشتیاق تحصیلی، دو مولفه نیرومندی و وقف خود، باهم 39% واریانس قابلیت استخدام را پیش بینی می کنند. علاوه بر این، بین دو متغیر اشتیاق تحصیلی و قابلیت استخدام بر اساس جنسیت تفاوتی وجود ندارد. اشتیاق تحصیلی بر اساس رشته تحصیلی نیز تفاوت معنی داری ندارد اما قابلیت استخدام بر اساس رشته تحصیلی، در میان دانشجویان دانشکده کشاورزی کمتر از دانشکده های دیگر است. بر اساس این نتایج می توان گفت که قابلیت استخدام بر  اساس اشتیاق تحصیلی قابل پیش بینی است. بنابراین باید در برنامه ریزی های مبتنی بر ارتقای سطح اشتیاق تحصیلی دانشجویان به این مورد توجه شود.