ژیلا سرمستی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین اخلاق حرفه ای با کفایت اجتماعی و سلامت سازمانی پرستاران بیمارستان های دولتی شهر تهران صورت گرفت. روش پژوهش بر اساس هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران بیمارستان های دولتی شهر تهران، به تعداد 20547 نفر بود که از میان آنها با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 378 نفر (194 پرستار زن و 184 پرستار مرد) به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. روش جمع آوری داده ها بر اساس سه پرسشنامه استاندارد اخلاق حرفه ای گریگوری (1990)، کفایت اجتماعی فنلر (1990) و سلامت سازمانی هوی و فیدمن (1996)، صورت گرفت. پایایی این پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ برای تمامی ابعاد پرسشنامه بیش از 0.7 بدست آمد که نشان از پایایی مناسب ابزار پژوهش داشت. برای محاسبه روایی از روایی محتوا و سازه استفاده شد که نتاج بیانگر روا بودن ابزار پژوهش بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS22در دو بخش توصیفی و استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تک متغیره و چندمتغیره) انجام پذیرفت. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین اخلاق حرفه ای با کفایت اجتماعی و سلامت سازمانی پرستاران رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد؛ به عبارت دیگر با افزایش اخلاق حرفه ای پرستارن، کفایت اجتماعی آنان نیز افزایش می یابد. همچنین با افزایش اخلاق حرفه ای پرستاران، بر میزان سلامت سازمانی آنان افزوده می شود.