خدیجه بیاتی

شهرک های صنعتی با وجود دستاوردهای خود، تأثیرات مخربی بر محیط زیست داشته اند و گاهی به موضوعات مرتبط با رفاه اجتماعی توجه نکرده اند؛ بنابراین، طراحی آنها باید متناسب با اهداف توسعه پایدار و اصول اکولوژیک بهبود یابد. یکی از اقدامات مؤثر در این زمینه، پیاده سازی شبکه های همزیستی صنعتی است. شبکه های همزیستی، مجموعه ای از صنایع است که با هدف اشتراک گذاری ضایعات هر صنعت به عنوان ماده اولیه صنعت دیگر در کنار هم قرار گرفته است و امکان تبادل انرژی و مواد را فراهم می آورد. در این پژوهش، یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح مختلط دوهدفه برای بهینه سازی شبکه های همزیستی ارائه شده است که به طور هم زمان، انتقال ضایعات و مواد اولیه جامد، مایع و گاز را فراهم می کند. هدف اول، حداقل سازی هزینه های اقتصادی اجرای شبکه و صنایع مشترک در آن و هدف دوم، حداکثرسازی رفاه اجتماعی را فراهم می آورد. بعد محیط زیستی با محدودیت های مدل کنترل می شود. برای اعتبارسنجی مدل پیشنهادی، به پیاده سازی آن بر یکی از شهرک های صنعتی استان البرز اقدام شده است. برای حل مدل از روش اپسیلون محدودیت استفاده شده است که نتایج خروجی نشان می دهد، حجم ضایعات بدون استفاده و هزینه های صنایع در شرایط همزیستی نسبت به پیش از آن کاهش یافته است. همچنین، ایجاد 23 فرصت شغلی ازجمله مزایای بهبود سطح اجتماعی است.