افشین ترکارانی

یکی از ویژگی ها و مسایل جوامع بشری تنوعات هویتی و نحوه سیاست گذاری و مدیریت آنها جهت دستیابی به انسجام هویتی است که تلاش های صورت گرفته در این مورد توسط نظام های سیاسی در قالب الگوهایی چون یکسان سازی و تکثرگرایی نمود یافته است. ایران نیز با این پدیده مواجه بوده و یکی از مسایل امروزه آن ضرورت ارایه الگویی بومی و مطلوب در این زمینه است. این مقاله در پی پاسخ به چیستی چنین الگویی است. به نظر می رسد با عنایت به نیازهای جدید خرده هویت ها از یک طرف و سابقه دین و مذهب در ایران از طرف دیگر، الگوی شهروندی دین پایه بهترین نمونه است که انسجام ملی و هویتی را در کشور ما تأمین خواهد کرد؛ این مقاله می کوشد با استفاده از روش طراحی سیستمی چگونگی عملیاتی شدن این مدل بومی را نشان دهد.