محسن دهقانی قناتغستانی

مکانیابی محل دفن زباله بعلت اثرات آن بر روی اقتصاد، اکولوژی و سلامت محیط زیست منطقه یک موضوع اساسی در فرایند طراحی شهری بشمار می رود. مکانهای دفن پسماند بر روی پهنه هایی واقع می شوند که حداقل آسیب پذیری را به محیط زیست و سلامت عمومی وارد می کنند. هدف این مطالعه تعیین مکان مناسب دفن زباله با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS )و فرایند تحلیل سلسله مراتبی( (AHP در محدوده مورد مطالعه است. در این پژوهش 30 لایه اطلاعاتی بر اساس عوامل موثر و معیارهای زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فنی در 4 پهنه کاملا مناسب، مناسب، نسبتا مناسب و نامناسب طبقه بندی و نقشه های مورد نظر ترسیم گردید. در این مطالعه شعاع بیش از 30 کیلومتر از مرز محدوده شهری به دلیل فاصله زیاد، حذف گردید. در نهایت جهت انتخاب مناسب ترین مکان دفن پسماند، با تلفیق لایه های اطلاعاتی و اعمال وزن هرلایه در محیط GIS، مکان های مناسب احداث پسماند مشخص شدند. پهنه های نامناسب که مکان های ممنوعه دفن زباله هستند 6/66 درصد، پهنه های نسبتا مناسب 7/29 درصد، پهنه مناسب 5/2درصد و بالاخره پهنه کاملا مناسب برابر 2/1درصد محدوده مورد مطالعه را شامل شده است. در بررسی کفایت فضای مورد نیاز در توسعه آتی و تا سال 1420 معادل 71/10 هکتار زمین مورد نیاز است. در این راستا 6 سایت دفع و دفن بهداشتی پسماند به همراه مساحت آنها جانمایی شدند و مناسب ترین سایت دفن پسماند مشخص شد

مقدمه و هدف: کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه، توسعه ای را پایدار می داند که احتیاجات نسل حاضر را بدون لطمه زدن به توانایی نسل آتی در تامین نیازهای خود برآورده نماید. این توسعه دارای سه بعد مهم انسانی، محیط زیست و آینده است و تحقق توسعه انسانی مقدم بر توسعه در ابعاد اقتصادی است. هونکه و همکاران بهترین وسیله کاهش معضلات زیست محیطی را آموزش به مردم می دانند. هدف پژوهش حاضر مطالعه کیفی بررسی الگوی مطلوب برنامه درسی آموزش زیست محیطی مبتنی بر شاخص های توسعه پایدار در دوره متوسطه اول و از نوع توصیفی-پیمایشی بوده است. روش شناسی پژوهش: تحقیق حاضر کاربردی بوده و با استفاده از روش اکتشافی آمیخته انجام شده است. در تحقیق از ترکیب ابزارهای کیفی و کمی و در نوع اکتشافی آن از داده های کیفی برای ساخت مقیاس کمی استفاده شده است. در این راستا برای تحلیل محتوای کیفی از روش کیفی، مصاحبه عمیق با خبرگان و از روش کمی (توصیفی- پیمایشی) برای جمع آوری داده ها از کارشناسان محیط زیست استفاده شد. در پژوهش حاضر از داده های به دست آمده از تحلیل محتوای کیفی مصاحبه ها برای ساخت پرسشنامه استفاده شده است. شرکت کنندگان در بخش کیفی متخصصان مسائل زیست محیطی هستند. جامعه کمی این پژوهش کارکنان آموزش و پرورش استان هرمزگان بودند. پرسشنامه نیمه ساختاریافته نتایج سوالات پس آزمون که در اختیار 10 نفر از خبرگان قرار گرفته بود با استفاده از آمار توصیفی - پیمایشی محاسبه و دسته بندی شد. در نهایت 24 دسته با محوری در نهایت 24 مقوله با کد محوری شناسایی شد. یافته ها: بالاترین کد شناسایی شده مربوط به تلفیق تدریس و کمترین شاخص مربوط به شاخص برون سازمانی بود. در نهایت ارتباط برنامه درسی آموزش محیط زیست با توسعه پایدار با رویکرد اجرایی، به صورت الگویی شماتیک طراحی و رائه گردید