لیلی صفاریان گیلان

ورود به مدرسه نقطه آغازی برای حرکت مداوم در مسیر آموزش است اما در بین راه عواملی موجب کند شدن حرکت دانش آموزان در مسیر تحصیل یا ترک تحصیل آنها می شود.این مسئله هر سال مقدار زیادی از منابع مالی انسانی را به هدر می دهد و آثار مخرب و جبران ناپذیر در حیات فردی و اجتماعی فرد بر جای می گذارد. آموزش و پرورش به عنوان پایه هر توسعه و مخصوصاً آموزش و تربیت نیروی انسانی از جایگاه والایی برخوردار است و اولین مساله ای که معمولاً در خصوص نیروی انسانی ذهن هر انسانی را به خود مشغول می کند، بحث «مهارت های ارتباطی» است. ضرورت بررسی این موضوع به قدری اهمیت دارد که مقدمه ی هر نوع آموزش و پرورش خلاق بر پایه ی همین روابط استوار است و آموزش بدون ایجاد رابطه معنایی نخواهد داشت.معلمان در همان آغاز کار خود پی می برند که نحوه ی ارتباط با دانش آموزان بسیار اهمیت دارد.دانش آموز قبل از آن که معلم را به عنوان یک متخصص و صاحب نظر قلمداد کند به میزان مهارت و توانایی معلم در برقراری یک ارتباط مطلوب اهمیت می دهد. در این راستا باید توجه داشت افزایش مهارتهای ارتباطی معلمان منجر به کاهش افت تحصیلی دانش آموزان خواهد شد و یک رابطه معکوس بین آنها وجود دارد. در بین مؤلفه های مهارتهای ارتباطی، مهارت قاطعیت معلمان بیشترین تأثیر و کنترل عواطف کمترین تأثیر را در کاهش افت تحصیلی دارد.