شیما بهرام پور

به دلیل مشکلات بازسازی بخش کمبود اشیای تاریخی شیشه ای در مرمت که در سه بخش: قالب گیری، دوغاب ریزی و شکل دهی قسمت بازسازی وجود دارد، تحقیق حاضر درپی یافتن مسیری برای حل مشکلات مذکور برآمده است. سؤال تحقیق به این شرح است: امکانات بازسازی قسمت کمبود اشیای شیشه ای با استفاده از چاپگر سه بعدی در ایران چگونه است؟ پژوهش حاضر، کاربردی و از نظر روش، تحلیلی- آزمایشگاهی است؛ و با هدف کلی ارائه روشی کارآ در این روند چاپگر سه بعدی را ابزاری با کمترین دخالت و تخریب و همچنین دارای دقت بالا در جزئیات به عنوان جایگزین روش های مرسوم پیشنهاد داده است. تا پیش از این، کاری متمرکز در استفاده از چاپگر سه بعدی برای بازسازی اشیای شیشه ای تاریخی انجام نشده است ازاین رو، پژوهش پیش رو دارای ایده ای نو است. تصمیم گیری در این مورد با بررسی دو روش بازسازی قسمت کمبود با روش رایج و با استفاده از فنّاوری سه بعدی انجام شد. روش های مقایسه شده عبارت اند از: روش رایج پرکردن کمبود با رزین اپوکسی و روش های پیشنهادی بازسازی سه بعدی با رزین آکریلیک، پلکسی گلاس و پلی اتیلن ترفتالات. نخست، نمونه هایی با روش های پیشنهادی بازسازی شدند و سپس برای دستیابی به روش بهتر به صورت آزمایشگاهی آزمون پیرسازی و تست مقاومت به سایش روی نمونه ها انجام گرفت. آزمایش های صورت گرفته نشان داد که رزین آکریلیک به روش چاپگر سه بعدی جایگزین مناسبی برای بازسازی قسمت کمبود اشیای شیشه ای است و پلکسی گلاس با روش کاهشی سه بعدی (لیزر و CNC) نیز، نتیجه ای مطلوب دارد.