مهیار صنایعی

هدف از این پژوهش، بررسی تغییرپذیری ارزش نهایی و نرخ نهایی وجه نقد طی زمان و مطالعه رابطه ارزش نهایی وجه نقد با ارزش اسمی آن است. نمونه آماری پژوهش از 101 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1388 تا 1392 انتخاب شده است. آزمون فرضیه ها نیز به کمک روش حداقل مربعات تعمیم یافته، اجرا شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد ارزش نهایی یک ریال وجه نقد، کمتر از ارزش اسمی آن است. همچنین بر اساس نتایج، نرخ نهایی ارزش وجه نقد، نرخی کاهنده است؛ به این معنا که ارزش نهایی یک ریال وجه نقد تحصیل شده شرکت ها به موازات افزایش در میزان نگهداشت وجه نقد، کاهش می یابد. این موضوع را می توان با توجه به تئوری موازنه و تئوری نمایندگی توجیه کرد. در نهایت یافته ها نشان دادند ارزش نهایی وجه نقد با گذر زمان تغییر می کند.