امیرحسین بنی اعمام

هدف این پژوهش طراحی مدلی برای شناسایی و اولویت بندی ریسک های منابع انسانی و تعیین میزان تأثیر آنها در جامعه موردمطالعه است. اگرچه بیش از دو دهه است که مدیریت ریسک بخش گسترده ای از مطالعات را به خود اختصاص داده، اما به ریسک های منابع انسانی همچون دیگر انواع ریسک ها پرداخته نشده است و در این زمینه خلأ قابل توجهی وجود دارد. منابع انسانی با ماهیت دوبعدی خود هم می توانند منبع ریسک باشند و هم آن را مدیریت کنند؛ لذا در این پژوهش سعی شده است شناسایی ریسک های منابع انسانی در صنعت بیمه موردبررسی قرار گیرد. این پژوهش مطالعه ای توصیفی-تحلیلی و ازلحاظ زمانی از دسته بررسی های مقطعی می باشد و با بررسی ادبیات تحقیق و جمع آوری نظرات هفت نفر از خبرگان و کارشناسان منابع انسانی شرکت بیمه ما در مورد ریسک های منابع انسانی با روش دلفی انجام شد. در مرحله اول فرآیند دلفی ۱۴ ریسک نظرخواهی شد و خبرگان نیز دو ریسک پیشنهاد نمودند. نهایتا از ۱۶ ریسک موردبحث، ۱۲ ریسک به اجماع خبرگان رسید که این ریسک ها منطبق با پژوهش ابراهیمی و همکاران(۱۳۹۲) می باشد. جمع آوری اطلاعات به وسیله پرسشنامه و از ۲۹ نفر از کارشناسان منابع انسانی انجام شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون میانگین نمونه آماری و تحلیل عاملی تأییدی استفاده گردید. آنچه در جمع بندی و نتیجه گیری کلی این پژوهش می توان عنوان کرد، این است که بیشترین قابلیت ریسک مربوط به ریسک عدم برخورداری از دانش و مهارت های انسانی و کمترین قابلیت ریسک نیز مربوط به ریسک های ارزیابی و مدیریت عملکرد است.