مسعود حقیقی نوجو کامبری

یکی از مهم ترین صنایع ایجاد کننده آلودگی های زیست محیطی، صنعت تولید سیمان و شرکت های فعال در این صنعت می باشد. ﺻﻨﻌﺖ ﺳﯿﻤﺎن از ﻧﻈﺮ درﺟﻪی اﻫﻤﯿﺖ، ﻫﻤﭙﺎی ﺻﻨﺎﯾﻌﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻮﻻد و ﭘﺘﺮوﺷﯿﻤﯽ اﺳﺖ و ﻫﻤﻮاره در اﻗﺘﺼﺎد ﻣﻠﯽ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰیﻫﺎ و ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎی ﮐﻼن و ﺗﻮﺳﻌﻪای ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺰاﯾﯽ داﺷﺘﻪ از ﮐﺎرآﯾﯽ ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. هدف مقاله حاضر شناسایی موانع پیاده سازی زنجیره تأمین سبز با دلفی فازی، وزن دهی و اولویت بندی هریک با تکنیک بهترین – بدترین فازی، ارزیابی و رتبه بندی صنایع سیمان آبیک، اصفهان و تهران در خصوص میزان عملکرد بهره گیری از زنجیره تأمین سبز با تکنیک مپک می باشد. پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها تحقیق میدانی است. مقاله حاضر به دنبال شناسایی موانع پیاده سازی زنجیره تأمین سبز در صنایع سیمان کشور می باشد، اکتشافی است. جامعه و نمونه آماری پژوهش حاضر را 12 نفر از مدیران ارشد حوزه لجستیک در شرکت های تولیدکننده سیمان تشکیل می دهند. نتایج حاصل از غربال سازی مؤلفه ها با دلفی فازی نشان داد، الگوی بومی در پنج بعد و سی و چهار شاخص شناسایی شدند. نتایج حاصل از وزن دهی به موانع پیاده سازی زنجیره تأمین سبز با بهترین – بدترین فازی نشان داد، بعد حمایت و پشتیبانی مهم ترین بعد، تکنولوژیکی رتبه دوم و ابعاد اقتصادی، دانش و آگاهی و محیطی به ترتیب رتبه های سوم تا پنجم را کسب نمودند. سپس شرکت های تولیدکننده سیمان با مدل پیشنهادی ارزیابی و با تکنیک مپک رتبه بندی گردیدند. در پژوهش حاضر تلاش نمودیم که با طراحی مدل بومی موانع پیاده سازی زنجیره تأمین سبز در صنایع تولیدکننده سیمان تا حدی این مهم را تحقق بخشیم.