اردشیر بهاروند

هدف: معمولاً سرمایه گذاران ریسک گریزند و نقدشوندگی سهام روی تصمیم هایی که برای سرمایه گذاری می گیرند، تأثیر می گذارد، از این رو، نقدشوندگی سهام برای سرمایه گذاران اهمیت شایان توجهی دارد. با توجه به دو فرضیه سنگربندی مدیریت و فرصت های سرمایه گذاری، تعیین نوع اثر وجه نقد مازاد بر استمرار معاملات و نقدشوندگی سهام، به لحاظ نظری مبهم است. برای رفع این ابهام، لازم است که به صورت تجربی این روابط آزمون شود. در این راستا، هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر وجه نقد مازاد بر نقدشوندگی و استمرار معاملات سهام و همچنین، بررسی تأثیر محدودیت مالی بر این رابطه، در بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1389 تا 1398 است. روش: جامعه آماری این پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بود که با استفاده از روش حذف سامان مند، 147 شرکت برای آزمون انتخاب شد. برای آزمون فرضیه ها، از روش رگرسیون چندگانه و داده های ترکیبی استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش، تأثیر منفی وجه نقد مازاد بر نقدشوندگی سهام و استمرار معاملات سهام را تأیید کرد. سایر یافته های پژوهش نشان داد که محدودیت مالی، رابطه بین وجه نقد مازاد با نقدشوندگی سهام و استمرار معامله را تضعیف می کند. نتیجه گیری: وجه نقد مازاد، به افزایش مسئله نمایندگی و کاهش نقدشوندگی و استمرار معاملات منجر می شود. این نتیجه در شرکت هایی که محدودیت مالی دارند، ضعیف تر است؛ زیرا این شرکت ها می توانند از طریق وجه نقد مازاد، از فرصت های سرمایه گذاران پیش رو بهره بیشتری ببرند و بدین ترتیب، نظر سرمایه گذاران را به خود جلب کنند. به بیان دیگر، وجود محدودیت های مالی، به غالب شدن فرضیه فرصت های سرمایه گذاری در مقابل فرضیه سنگربندی مدیریت منجر می شود.