غلامرضا حیاتی

در بررسی های ادبی، نوستالژی به شیوه ای از نگارش گفته می شود که بر پایه آن، شاعر یا نویسنده در سروده ها یا نوشته های خویش، گذشته ای را که در نظر دارد یا سرزمینی که یاد هایش را در دل دارد، حسرت آمیزانه و درد آلود ترسیم می کند و به قلم می کشد. حسرت، یاد گذشته، دل تنگی، غم غربت، درد جدایی و هجران و... از شاخصه های نوستالژی است. یکی از شاعران بزرگ معاصر که در اشعار رمانتیک و نوستالژیک خویش، نمونه های قابل توجهی از نوستالژی عشق، هجران و حرمان دارد، مهدی حمیدی شیرازی (1365-1293 خورشیدی) است. در این مقاله تلاش شده است با تکیه بر عنصر تمثیل و شواهد تمثیلی، نوستالژی عشق و هجران معشوق در یکی از اشعار زیبای حمیدی شیرازی مورد بررسی و تحلیل قرارگیرد.

حوزه آبخیز سیاه خور در حاشیه شهر اسلام آباد غرب دارای انواع مختلف ناپایداری های دامنه ای می باشد که ناپایداری های موجود در این منطقه باعث شده مراتع و طرحهای آبخیزداری اجراء شده در این حوزه را به شدت تهدید نماید. بررسی وضعیت ناپایداری در سطح این منطقه و پهنه بندی آن و مشخص کردن مناطقی که حساسیت بیشتری نسبت به ناپایداری دارند و تعیین میزان جابه جایی و مکانیزم این گونه حرکات، ما را در کنترل و پیشگیری از بروز خطرات احتمالی یاری خواهد کرد. در این تحقیق سعی شده است با بکارگیری مدل کاربردی تحلیل سلسله مراتبی و بر اساس نظرات کارشناسی بهینهترین نقشه پهنهبندی زمین لغزش در سطح حوزه مورد مطالعه استخراج گردد. برای این منظور از اجماع تکنیک های دلفی، تصمیم گیری چند معیاره و GIS استفاده شده است. تحلیل نتایج تحلیل سلسله مراتبی در این  حوزه نشان می دهد فاکتور های زمین شناسی، کاربری اراضی و بارش مهمترین پارامترهای موثر بر وقوع زمین لغزش به شمار میروند. بررسی نقشه پهنه بندی زمین لغزش نشان می دهد در مجموع بیش از 70 درصد حوزه دارای وضعیت و پتانسیل حساس و نیمه حساس در تولید زمین لغزش است. که پراکنش زمین لغزش ها بیشتر در نواحی شمال، شمال شرق، مرکزی و جنوب غرب حوزه به دلیل وضعیت توپوگرافی و زمین شناسی خاص و همچنین تغییرات بی رویه کاربری اراضی میباشد.