غلامرضا پالوچ

کارورزی مرحله ای است که در آن نظر و عمل را در هم می آمیزند. در کارورزی نخست به دانش پژوهان گفته می شود که چه باید بکنند؟ سپس تمرین عملی در کارورزی شروع می گردد تا هر یک از آنان بتوانند کار مورد نظر را با شیوه ای صحیح به انجام رسانند. کار عملی نقش کلیدی در آموزش ها دارد و مطالب نظری نقش تکمیلی دارند. در کارورزی دانشجویان فرصت خواهند یافت که آموخته های خود را عملاً ارایه نمایند. هدف این تحقیق رسیدن به توصیفی مناسب از کارورزی دانش آموختگان کارشناسی انتظامی دانشگاه علوم انتظامی به منظور بهینه نمودن اجرای کارورزی است. سوال های مورد نظر این پژوهش عبارتند از: (1)کمیت و کیفیت مکان های اجرای کارورزی چگونه است؟ (2)کمیت و کیفیت زمانبندی اجرای کارورزی چگونه است؟ (3)کمیت و کیفیت نظارت بر اجرای کارورزی چگونه است؟ (4)کمیت و کیفیت آزمون ارزیابی علمی دانش آموختگان در پایان کارورزی چگونه است؟ تحقیق حاضر از نوع کاربردی و در انجام آن از روش تحقیق توصیفی بهره گرفته شد. جامعه آماری این تحقیق فارغ التحصیلان سال های 1382-1384 دانشکده پلیس انتظامی و نیز استادان و دست اندرکاران آموزش کارورزی (70=n) می باشند. گردآوری داده های این تحقیق از طریق پرسشنامه انجام شده است(0/75=α). داده ها از طریق آماره های توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که: اکثر آزمودنی ها با وضعیت فعلی مکان های کارورزی مخالفند، وضعیت زمانبندی اجرای آن تقریبا مساوی موافق و مخالفند، اکثرا با نظارت فعلی بر اجرای کارورزی مخالفند، و اکثرا با نحوه آزمون موافق اند.