سولماز کاظمی

با توجه به نقش صادرات در اهداف اقتصادی و اجتماعی کشور و همچنین، رقابت در بازارهای بین المللی، لزوم توجه به کسب وکارهای فعال در صادرات بیش از پیش مهم است. این نوع کسب وکارها برای بقای خود در بازار، در مقابل رقبای بزرگ تر می توانند از طریق نوآوری بر اندازه غیراقتصادی خود غلبه کنند. بنابراین این پژوهش درصدد بررسی تأثیر عوامل مؤثر بر صادرات نوآورانه و تأثیر آن بر عملکرد صادراتی صورت پذیرفته است. جامعه آماری این تحقیق، شرکت های صادراتی صنعت مواد غذایی است. داده های تحقیق از طریق پرسشنامه در میان 200 شرکت فعال که در حوزه بین الملل این صنعت فعالیت دارند، از طریق کانال های ارتباطی مجازی گردآوری گردید و حدود 103 شرکت به عنوان نمونه براساس فرمول کوکران و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، به گویه های پرسشنامه پاسخ دادند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه الکترونیکی متشکل از 47 سوال استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و روش حداقل مربعات جزئی و نرم افزار اسمارت پی.ال.اس. تجزیه و تحلیل شدند. بررسی نتایج این تحقیق نشان داد که عوامل تمرکززدایی با ضریب 597/2، بازارگرایی صادرات با ضریب 228/3، تبادل اطلاعات با ضریب 310/4 و رقابت پذیری با ضریب 877/2 بر صادرات نوآورانه تأثیر مثبت و معنی داری دارند؛ و رسمی سازی با ضریب 313/0 و پویایی بازار با ضریب 896/0 بر صادرات نوآورانه تأثیر مثبت و معناداری ندارند. همچنین، نتایج نشان دهنده نقش میانجی صادرات نوآورانه با ضریب 025/13 در تأثیر تمرکززدایی، بازارگرایی صادرات، تبادل اطلاعات و رقابت پذیری بر عملکرد صادراتی می باشد.