ندا نورشاهی

بی تردید فعالیت بدنی یکی از شاخص های مهم سلامت فردی و اجتماعی استو غفلت از آن آثار نامطلوبی در بهره وری دارد، از طرفی محدودیت فعالیت های فیزیکی با توجه به آموزه های فرهنگی و مذهبی در بانوان بیشتر نمود دارد. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت فعالیت بدنی بین دانشجویان فرهنگیان سراسر کشور ایران انجام گرفت و اثر تفاوت جنسیتی در بین دانشجویان دانشگاه فرهنگیان بررسی شد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی بودهکه به روش پیمایش انجام گرفت و از نظر زمانی به صورت مقطعی بوده است. مطالعه حاضر از نوع مقطعیبود.جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه فرهنگیان کل کشور بودند که ابتدا به صورت کل شمار در نظر گرفته شدند. به منظور انجام پژوهش، ابتدا سامانه کارنامه سلامت طراحی شد و در 98 پردیس دانشگاه فرهنگیان و مرکز آموزشی در سراسر کشور اجرا شد. در همین راستا، متغیرها در دو بخش اندازه گیری شده و در سامانه ثبت شد.اطلاعات ثبت شده 29115 دانشجو در سامانه کارنامه سلامت دانشجویانمطالعه شد. تنها 15 درصد دانشجویان، مطابق با توصیه سازمان بهداشت جهانی هفت روز در هفته (هر بار حداقل ۳۰ دقیقه) فعالیت فیزیکی داشتند. دانشجویان پسر به طور معناداری فعال تر از دختران بودند. تفاوت معناداری در این نسبت در بین گروه دختران و پسران مشاهده شد. ۱۱ درصد دختران و ۷ درصد پسران هیچ گونه فعالیت بدنی در طول هفته نداشتند. براساس یافته ها، وضعیت میزان فعالیت فیزیکی در بین دانشجویان دانشگاه فرهنگیان نامطلوب برآورد می شود. این وضعیت در جمعیت دختران بدتر بود.